ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ-ΠΑΡΑΜΥΘΙ- ΠΟΙΗΣΗ - POETRY ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

Καλές γιορτές... ΄Αγιος Βασίλης..

                              24/11/2013

Άγιος Βασίλης

Άγιος Βασίλης, Άγια νύχτα  

και θέλεις να μάθεις την αλήθεια!!!

Το θέλεις και κλαις, με ρώτησες και χθες

για ένα μυστικό τόσο μαγικό... 

Δεν είναι ένας ο Άγιος, μα είναι εκατό!!! 

Ίσως να ´ ναι κόρη μου

κι  ένα ολόκληρο χωριό...

Ναι μπορεί να ´ναι κι αλήθεια,

μπορεί να ´ ναι ένα απ´ τα μυστικά 

του ουρανού,

ότι ήταν πολλοί άγγελοι κόρη μου, 

χαμένοι  και ξεχασμένοι  εδώ πάνω στη γη, 

μ΄ αφημένα ιδανικά σε μιαν άκρη 

και με τα ψέματα του νου 

να βρίσκουν ένα χάδι εδώ στη γη!

Ναι μπορεί και να ´ναι αλήθεια 

ότι αυτός ο Άγιος εκείνη την μέρα,

εκείνες τις μαγικές ώρες ,

δεν είναι ένας μα πολλοί μαζί που ζουν

σ´ ένα μαγικό χωριό και το βράδυ 

της γέννησης του Χριστού μας , 

επισκέπτονται όλα τα παιδάκια του κόσμου 

και τους πηγαίνουν τα δώρα της ψυχής τους.

Αυτά τα δώρα που μαζί με χιλιάδες ξωτικά 

και νεράϊδες 

τα ετοιμάζουν έναν ολόκληρο χρόνο

κι όταν έρθει

εκείνη η μαγική ώρα ντύνονται 

όλοι στα κόκκινα, μ´ άσπρες γούνες

κι όλοι μαζί αυτοί 

οι γέροντες άγγελοι,

μ´ ότι μέσο παραμυθένιο έχει ο καθένας 

σκορπίζονται

στα πέρατα του κόσμου μ´ άλογα,

με τάρανδους και άλλοι με τα πόδια 

μέσα σε χιονισμένα τοπία βουνά

πάνω από χιονισμένα δάση 

και πηγαίνουν σε πόλεις και χωριά

μπαίνοντας από τις καμινάδες των σπιτιών

κι εκεί αφήνουν τα δώρα. 

Όχι ένας, μα πολλοί Άϊ Βασίληδες 

χαρούμενοι με πολύ αγάπη

για τα παιδιά, προλαβαίνουν 

αυτές τις μαγικές ώρες 

να μοιράσουν όλα τα δώρα...

Λένε πολλές φορές ότι βοηθάνε 

κι οι άλλοι άγγελοι

απ´ τον ουρανό!!!

´Ετσι, εκείνη η νύχτα είναι γεμάτη μυστήριο 

κι ιστορίες...είναι η πιο μαγεμένη 

νύχτα του χρόνου, 

που πάντα μας δίνει ελπίδες για τ´ αύριο ...

Έτσι λέμε μέσα μας ότι πάντα θα υπάρχει

 μια τέτοια νύχτα, που θα φέρει 

μιαν άλλη ευτυχισμένη μέρα γεμάτη ελπίδες, 

όνειρα και δώρα, 

μια νύχτα γεμάτη με τον Άγιο Βασίλη 

με ξωτικά,

νεράϊδες κι αγγέλους που όλοι μαζί 

αγκαλιάζουν τις καρδιές των παιδιών,

το βράδυ των Χριστουγέννων.

Λένε πως όταν γυρίζουν πάλι

 στο υπέροχο χωριό τους 

και στα μαγικά σπίτια τους

είναι πολύ χαρούμενοι, γιατί από κάθε σπίτι 

που πήγαν κεράστηκαν γάλα, 

γλυκά και πίτες

κι είδαν τόσα πολλά στολισμένα δέντρα

με μπάλες χρυσές και στολίδια διάφορα, 

φατσούλες παιδικές κι ασημένιες κορδέλες,

που η κούραση τους από την μαγεμένη νύχτα

χάνεται κι όλο χαρά δίνουν πάλι εντολές 

για να προλάβουν και το βράδυ 

της Πρωτοχρονιάς να πάνε τα δώρα

τα τελευταία στα παιδάκια

που δεν πρόλαβαν να πάρουν το δώρο τους....

Λένε ότι κι αυτά τα μαγικά Χριστούγεννα

έχουν πολλές εκπλήξεις και δώρα!!!

Χοχοχο χρόνια πολλά...

Καλά Χριστούγεννα και καλή Πρωτοχρονιά!!!

Ήρθε η ώρα της γέννησης του Χριστού, 

με δώρα αγάπης έρχεται 

κοντά μας ο Άγιος Βασίλης με χαρά.

Ήρθε και πάλι ο Χριστός  

γιορτάζει τα Χριστούγεννα

ο πλούσιος, ο φτωχός κι ο ταπεινός.

                                 Σωτήρης    Σπηλιώτης

Η Ψυχή μας...

Η σκιά του ήλιου...

                                                               28/01/2013   παραμυθι

- Πόσο όμορφος είσαι ήλιε μου!!!

 Έλεγε, μια φορά κι ένα καιρό στα παλιά τα 

χρόνια η σκιά του ήλιου ,

τον ακολουθούσε πιστά, όπου και να πήγαινε  

κι έπαιζε μαζί του  κι έπαιζε  με τα βουνά, 

με τους λόφους , πίσω από τους καταρράκτες , 

μέσα στα δάση,  κάτω από τα δέντρα, 

κρυβόταν χαρούμενη

ανάλογα με την ώρα, ανάλογα με την θέση του ήλιου

τον ουρανό 

κι άλλαζε κι έπαιρνε χιλιάδες μορφές χαμογελώντας , 
έπαιζε με τα σύννεφα σκιάζοντας, 

πότε ένα κομμάτι της γης, πότε πιο πέρα ένα άλλο , 
πηδούσε στις πλαγιές των βουνών, 

στα μεγάλα κύματα και ξανά στα σύννεφα 

και στα δέντρα...

Πόσο χαρούμενος ήταν και ο ήλιος 
που είχε την δική του σκιά να τον συντροφεύει
 όλη την μέρα, όλα τα χρόνια, πολλούς αιώνες  μαζί,  

σύντροφοι και φίλοι αχώριστοι...
ζήλεψε λοιπόν κάποτε η νύχτα, 
και είπε στην σκιά:

- Εσύ είσαι θέα, τι θέλεις να τρέχεις 
πίσω από τον ήλιο;

Έλα μαζί μου και εγώ θα σου δώσω δικό σου, 
ένα κομμάτι της μέρας, 

λίγο πριν την ανατολή του ήλιου  
και λίγο μετά την δύση του , 
έτσι θα είσαι θέα εσύ και δεν θα ακολουθείς 
τον ήλιο σαν δούλα...

Τη γέλασε η νύχτα, τη σκιά και αυτή δέχτηκε ...

Την αποπλάνησε η νύχτα με τις υποσχέσεις της.

Μα ´κεινες οι στιγμές που της υποσχέθηκε
 δικές της βασίλευαν, 
η αυγή και το σούρουπο!!! 

Έτσι λοιπόν μια φορά κι ένα καιρό  η αγαπημένη μας σκιά 
χάθηκε για πάντα από την μέρα 

και  τις ώρες που της είπε η πονηρή νύχτα,

δεν είχε κανένα να τη φώτιση κι εξαφανισμένη,  
αόρατη, μαράζωνε λυπημένη,   
για το μεγάλο λάθος που έκανε...

Το ίδιο λυπημένος κι ο ήλιος, που τον άφησε η σκιά του 
γύριζε τη γη κι έδινε μια άλλη μέρα,

φωτεινή, λαμπερή, ζεστή,   χωρίς ξεκούραση , 

χωρίς δροσιά, χωρίς χαρά,

απ´ όπου περνούσε η γη υπέφερε απ´ τις λαμπερές 
και καυτές αχτίδες του και δεν την προστάτευε τίποτε...

Σιγά σιγά οι αχτίδες του ήλιου, 

γίνονταν τόσο δυνατές που άρχισαν 
να αγκαλιάζουν όλη την γη
 και άρχισε να εξαφανίζεται και η νύχτα ,

το δυνατό φως του ήλιου  την έσβηνε...

Φοβήθηκε  τότε η νύχτα και για να μην χαθεί 

αποφάσισε, 

να ελευθερώσει απ' την υπόσχεση της την σκιά  
και να την στείλει πάλι στον ήλιο.

Τι μεγάλες χαρές έκανε ο ήλιος,

 όταν ένα πρωινό είδε πάλι την σκιά του
 να τον ακολουθεί , 
πόσο ευτυχισμένος άρχισε να φωτίζει 
και να ζεσταίνει πάλι όμορφα την γη. 

Μα και πόσο ευτυχισμένη ήταν πάλι η άμυαλη σκιά,

που ξαναγύρισε κοντά στον ήλιο της, 

κοντά στο Θεό της και άρχισε να προσφέρει την δροσιά της
 και τις υπηρεσίες της πάλι στην γη,

παίζοντας και τρέχοντας κάτω από τα  σύννεφα,

δίπλα από τα βουνά και από τα δέντρα, κάτω από τα δάση, 
πάνω σε λίμνες, σε θάλασσες 
και σε εύφορες πράσινες πεδιάδες ,

τρέχοντας πάνω σε κύματα με χαμογελαστά 

όνειρα,

που χάιδευαν και πάλι όλη την γη
 όλη μέρα κάθε μέρα …...

Τι μεγάλη χαρά για τη σκιά του Ήλιου!!!

Έτσι ´ζησαν αυτοί καλά κι η νύχτα καλύτερα, 
αφού κατάλαβε ότι ο ήλιος κι η σκιά του 
ήταν απαραίτητοι, για να υπάρχει κι αυτή.

Όνειρα γλυκά...

   

                                            Σπηλιώτης Σωτήρης

                                                 ΕΡΓΟ     ΑΛΙΚΗ   ΤΣΙΑΤΑ

Χριστουγεννιάτικη περιπέτεια... ΝΤΟΟΥ

                                                                 12/01/2013

                                                                  παραμύθι

 Μια φορά και ένα καιρό, πριν πολλούς αιώνες
 στην αρχή μια χιλιετηρίδας ,

ένας πρίγκιπας ήθελε ένα δυνατό σκύλο,  

να φυλάει τις δυο όμορφες και μικρές κόρες του, 
απ´  τα άγρια ζώα του δάσους,

 τ´ αγρίμια στη ψυχή και τους κλέφτες στη ζωή. 

Έτσι μια Άνοιξη, πήρε τις μικρές πριγκίπισσες , 
την Μάριον και τη Σοφία 

και πήγε σ´ ένα πανηγύρι που γινόταν, στη διπλανή πόλη .

Ήταν όμορφα πολύ...Παιχνίδια διάφορα...
Ξύλινες  κατασκευές , ,κούκλες, υφάσματα, ρούχα,  
μικρά και μεγάλα ζώα , άγρια και ήμερα , τρόφιμα , 
μπαχαρικά, φρέσκα κι αποξηραμένα , λουλούδια, 
φυτά και διάφορα είδη πουλιών, ήταν όλα εκεί. 

Τραγούδια από πλανόδιους μουσικάντηδες , 
φωνές , και διάφορες συμφωνίες 
με διάφορους μουσικούς !!! 

Και να, σε μιαν άκρη του παζαριού, 
σε μια δροσιά, κάτω απ´ ένα δέντρο 

μέσα σε ένα μεγάααααλο  ξύλινο κλουβί,

ήταν δυο υπέροχα  μικρά σκυλάκια . 

Έμοιαζαν με μικρά αρκουδάκια έτσι κατάλευκα 
όπως ήταν,με τις μαύρες 

μουσούδες τους, 

που ξεχώριζαν έντονα. 

Έπαιζαν, έτρεχαν  και ήταν τόσο αμέριμνα, 
τόσο ευτυχισμένα. 

- Πως τα λένε; 

ρώτησε ο Πρίγκιπας  , τον έμπορο.

- Ντοου και Ερίν,  απάντησε ο έμπορος .

- Θα τα πάρουμε και τα δυο πατέρα; 
ρώτησαν οι μικρές πριγκίπισσες . 

- Ναι καλές μου, απάντησε ο πατέρας. 

Ήταν  ευτυχισμένες οι μικρές και πήραν αμέσως 
απ´ ένα στην αγκαλιά , καταχαρούμενες. 

Χαρές , παιχνίδια , οι μέρες άλλαξαν για τις πριγκιπισούλες , 
ήταν μια γλυκιά ευτυχία!!!

Κι ο Ντόου όμως , με την αδελφή του Ερίν ,

λες και κατάλαβαν, ακολουθούσαν παίζοντας, 

μα και σαν φύλακες πλέον συνέχεια τα κορίτσια.

Όλη την Άνοιξη και όλο το Καλοκαίρι, 
ήταν μαζί ευτυχισμένοι οι Μάριον, η Σοφία , 
ο Ντόου και η Ερίν . 

Πέρασε γρήγορα το φθινόπωρο και ήρθε ο χειμώνας... 

Ο πρίγκηπας ,

επειδή πλησίαζαν οι γιορτές των Χριστουγέννων, 
αποφάσισε να πάει στην διπλανή πόλη 
να πάρει δώρα για την Μάριον και την Σοφία. 

Έτσι, ξεκίνησε το πρωϊνό την παραμονή της μεγάλης γιορτής
 για να προλάβει  να φέρει τα δώρα ακριβώς 
το βράδυ των Χριστουγέννων. 

Τα κορίτσια εκείνη τη μέρα, έγραψαν γραμμα 
στο πνεύμα των Χριστουγέννων και ζήτησαν μια ευχή,

να ´χει καλά ο Χριστούλης, όσους τις αγαπούσαν 
και όσους αγαπούσαν και όλο τον κόσμο.

Χαρούμενες, βγήκαν έξω μετά απ´ το πρωινό, 
γιατί άρχισε να χιονίζει. 

Αφού ντύθηκαν ζέστα με σκούφους πολύχρωμους 
και με γάντια και άρχισαν να παίζουν 
με τ´ όμορφο χιόνι που απλώνονταν πάνω στην πεδιάδα, 

σαν κατάλευκο χαλί, 

αγκαλιάζοντας, όλη την πλάση. 

Πέρασαν οι ώρες ήρθε το μεσημέρι κι αποφάσισαν 
να πάνε μέσα στο πύργο, 

γιατί και το χιόνι δυνάμωσε 
και τα μάγουλα κοκκίνισαν και πάγωσαν από το πολύ κρύο
 και θέλησαν να πάνε στην αγκαλιά της μητέρας τους
 και στην θαλπωρή ,

απ´  την φωτιά που έκαιγε τερααααστια κούτσουρα , 

στο μεγάλο τζάκι του πύργου . 

Φώναξαν τον Ντόου και την Ερίν ,

 μα για πρώτη φορά τα σκυλιά , 
δεν ακολούθησαν τις μικρές πριγκίπισσες. 

Κοιτούσαν ανήσυχα στο δρόμο που χανόταν 
μεσ´ στη χιονοθύελλα πλέον, 

και ξαφνικά άρχισαν να τρέχουν 
μακρυά από τον πύργο

και χάθηκαν μεσ´ στο  χιονιά!!! 

Ολοι ανησύχησαν περνώντας οι ώρες,

όχι πλέον μόνο γιατί έφυγαν τα σκυλιά  
άλλα και γιατί δεν φαινόταν ο πρίγκιπας. 

Πλησίαζε , πλέον και η ώρα της μεγάλης γιορτής, 

 μια ώρα ήθελε ακόμα, ήταν έντεκα το βράδυ.

 Ξάφνου, από μακρυά άκουσαν χαρούμενα γαβγίσματα .

 Ο Ντόου με την Ερίν γύρισαν,

 όλοι έτρεξαν στην πόρτα, άνοιξαν και στο 
φως απ´ τα κεριά και τ´ αναμμένο τζάκι 
είδαν έξω απ´ την πόρτα τον πρίγκιπα κουρασμένο, 

ταλαιπωρημένο μα, 

μ´ ένα υπέροχο χαμόγελο ευτυχίας στο πρόσωπο. 

- Ο Ντόου με την Εριν μ´ έσωσαν, 

ήταν  οι πρώτες του κουβέντες.

- Αφού ψώνισα, από την πόλη  τα δώρα,  
μεσημέρι θα ´ταν, αποφάσισα να γυρίσω με την άμαξα . 

Στο δρόμο η χιονοθύελλα πύκνωσε πολύ,

 ερχόμουν μόνος και έλεγα σε λίγες ώρες θα ´ρθω 
 κοντά  σας ,

 να ´μαστε  μαζί ´τουτη τη βραδιά, 

μα ξαφνικά λύκοι φάνηκαν στον δρόμο...

Τρόμαξε τ´ άλογο σηκώθηκε στα δυο του πόδια, 
γύρισε η άμαξα , έπεσα πάνω σε θάμνους 
μέσα στο χιόνι, 

και αυτό αφηνιασμένο και τρομαγμένο,
 έφυγε καλπάζοντας . 
Τ´ ακολούθησαν οι λύκοι, 

εγώ  ίσα που πρόλαβα ν´ ανέβω σ´ ένα δένδρο 
για να μην με φάνε οι τρεις απ´ αυτούς 
που με περιτριγύριζαν. 

Είχα απελπιστεί γιατί κατάλαβα 
´ο,τι δε  θα μ´ έτρωγαν οι λύκοι μα θα πάγωνα, 
απ´ το κρύο.

Έτσι περνώντας η ώρα, το μόνο πλέον που σκεφτόμουν, 
 ήταν τα δώρα που δε θα μπορούσα να σας φέρω 
και καθώς βυθιζόμουν στον λήθαργο του ψύχους, 

γνώριμα γαβγίσματα ήχησαν. 

- Θα ´χω παραισθήσεις, είπα...

Και όμως, ήταν ο Ντόου με την Ερίν , 

που ´πεσαν μ´ απίστευτη ορμή και θάρρος ,
 επάνω στους τρεις λύκους 
και μετά από μια μεγάλη μάχη κατάφεραν 
να τους διώξουν και, σκούπισε τα δάκρυα από τα μάτια, 
 ο πρίγκιπας. 

Ήταν όμως, μόνο δάκρυα ευτυχίας. 

 Η ώρα έφτασε δώδεκα! 

Μυστηριακή  ησυχία, 
έπεσε στον ευτυχισμένο από ανθρώπους πύργο, 
καθώς ο πατέρας,  η μητέρα και τα δυο κοριτσάκια 
απολάμβαναν τα πραγματικά τους δώρα,

ο ένας στην αγκαλιά του άλλου έχοντας κοντά τους
 τα δυο όμορφα και θαρραλέα σκυλιά, 
που έφεραν τα δώρα τ´ αληθινά εκείνα 
 τα Χριστούγεννα στην αγαπημένη αυτήν οικογένεια . 

Χριστούγεννα, 

τα κεριά φώτιζαν απαλά τον πύργο,

το τζάκι έκαιγε και έξω συνέχισε να χιονίζει δυνατά, 
αγκαλιάζοντας όλη τη φύση ...

Με αγάπη

                                   Σωτήρης  Σπηλιώτης

                                             

Η δροσοσταλίδα Σου...

•                                                                  09/01/2012     παραμύθι...      
• Μια φορά κι έναν καιρό σ´ ένα μαγικό δάσος, 
• ζούσε  μια δροσοσταλίδα όμορφη πολύ σε μιας νεράϊδας μέσα την αυλή.
• Όταν είχε κρύο, παγωνιά έβγαινε βόλτα πάνω στα φυτά , στα δέντρα
• και ´ κει μαζί μ´ άλλες δροσοσταλίδες 
• χορεύανε την δροσερή του χειμώνα και της άνοιξης εποχή.
• Η μικρή δροσοσταλίδα
• που το όνομα της ήταν ´"Σού",
• ενώ ήταν ασφαλής μες στις δροσερές νυχτιές
• της άρεσε πολύ το φως της μέρας
• και του ήλιου οι αχτίδες οι χρυσές... 
• Έτσι, πολλές φορές ξεχνιόταν μέχρι αργά τα πρωϊνά
• για να θαυμάζει τη φύση
• και κρυβόταν από της νεράϊδας τα ξωτικά,
• που ερχότανε να την κρύψουν απ΄ του ήλιου τη φωτιά .
• Μια φορά την ξέχασαν οι φίλες της,
• η Μου, η Τού κι η Ψού
• κι έτσι η μικρή δροσοσταλίδα κρύφτηκε
• κάτω απ´ ένα φύλλο,  
• για να προστατευτεί από τις άγριες ηλιαχτίδες...
• Εκεί, άρχισε να παίζει μόνη της και προστατευμένη
• στην σκιά του τεράστιου φύλλου 
• έτρεχε, τραγουδούσε κι ήταν πολύ χαρούμενη ! ! !
• Ώσπου ξαφνικά, μια μικρή φωτεινή λάμψη την τύφλωσε!!!
• Κατατρόμαξε η μικρή δροσοσταλίδα Σου.
•  - Τι ´ταν αυτή  η λάμψη ;
• - Μη φοβάσαι!(ακούστηκε μια λεπτή φωνούλα )
• - Εγώ είμαι, η ηλιαχτίδα  Ζεντ.  
• Έφυγα απ΄ τις αδελφές μου ηλιαχτίδες και θέλω να εξερευνήσω το δάσος.
• Γνωρίστηκαν λοιπόν , χαρήκανε κι οι δυο μικρές
• η δροσοσταλίδα Σου με την ηλιαχτίδα Ζεντ
• κι άρχισαν να παίζουν μαζί...
• Έτρεχαν, κρυβόταν η μια απ΄ την άλλη
• κι εξερευνούσαν τα φύλλα και τα κλαδιά
• δευτερόλεπτα ολόκληρα, λεπτά, ώρες...
• Ώσπου,  ήρθε το μεσημέρι, πέρασε και τ΄ απόγευμα
• και πλησίασε το βράδυ, οπότε ξεχάστηκε κι η μικρή ηλιαχτίδα από τις αδερφές της 
• που ´ φύγαν μαζί με τον πατέρα ήλιο .
• Έτσι ελεύθερες μέσα στην νύχτα κοιτώντας τ´ αστέρια του μαγικού δάσους ,
• είπανε να ξεκουραστούν μέχρι το πρωΐ
• και μετά να συνεχίσουν το υπέροχο παιχνίδι τους...
• Μα ξάφνου, κάπου εκεί κοντά
• άκουσαν μιαν ακόμα χαρούμενη φωνή και
• πίσω από τους θάμνους είδαν ένα φωτεινό λευκό φως....
• Πλησίασαν και τι να δουν;
• Μια μικρή φεγγαροαχτίδα είχε πέσει στη γη
• και κοιτούσε ψηλά χαμογελώντας τ´ αστέρια.... 
• Ήταν τόσο γλυκιά...
• Πλησίασαν, γνωρίστηκαν και για να μην την αφήσουν μόνη
• την μικρή Ιδα, άρχισαν πάλι να παίζουν...
• Οι τρεις τους ...
• Τι χαρά !
• Όλο το δάσος ηχούσε απ´ τα γέλια τους ,
• τα μικρά ζωάκια  και τ ´ αστεράκια στον ουρανό τις ακολουθούσαν , 
• σε κάθε αταξία σε κάθε όμορφο παιχνίδι , 
• έτσι πέρασαν τα δευτερόλεπτα , τα λεπτά , οι ώρες  και πλησίαζε η χαραυγή...
• Η μικρή Ίδα , τους χαιρέτησε χαρούμενη και ευτυχισμένη,
• κι ακολούθησε τον πατέρα της στην άλλην άκρη της γης . 
• Οι αδελφές της Σου, ήρθαν ψάχνοντας την
• κι όταν την βρήκαν χαρούμενες, την πήραν μαζί τους
• στ´ όμορφο δάσος μέσα στην πάχνη του πρωϊνού,
• ευχαριστώντας τη μικρή ηλιαχτίδα για την αγάπη της , 
• γελώντας κι αυτές ευτυχισμένες...
• Αφού το πρωϊνό ήρθε για τα καλά η μικρή ηλιαχτίδα Ζεντ,
• έτρεξε κι αυτή κοντά στον πατέρα της ήλιο, 
• με τις θερμές ευτυχισμένες αδελφές ηλιαχτίδες ...
• Λένε , μια φορά κι έναν καιρό,  
• πολλές φορές στο δάσος το μαγικό
• και τώρα μετά από πολλά χρόνια ότι  βλέπουν ανάμεσα από νεράϊδες και μορφές ,
• την δροσοσταλίδα Σου, την ηλιαχτίδα Ζεντ και την φεγγαροαχτίδα Ίδα , 
• να παίζουν στου δάσους τις κρυφές φυλλωσιές...
• 
  
• 
  
• 
  
•                                                  Σπηλιώτης Σωτήρης
• 
  
• 
  
• 
  
• 
  
•                                            ΕΡΓΟ     ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΥ