ΤΑ ΕΡΩΤΕΥΜΈΝΑ ΜΑΝΙΤΆΡΙΑ

ΤΑ ΕΡΩΤΕΥΜΈΝΑ  ΜΑΝΙΤΆΡΙΑ

Παραμύθι  27 11 2018

Ω ναι ναι...

Τα χριστουγεννιάτικα μανιτάρια τα ξέρετε,

είναι αυτά τα μανιτάρια τα χρυσά τα πότε κόκκινα 

τα πότε ασημένια 

που βγαίνουνε τα Χριστούγεννα.

Βγαίνουνε πάντοτε τις μέρες των Χριστουγέννων

και βγαίνουνε σε όμορφα μέρη με  θέα και ορίζοντα 

εκεί που τα δάση αφήνουν την ευκαιρία 

και δεν είναι καλυμμένα από το χιόνι

αφήνουν μερικά κομμάτια γης για να μπορούνε να βγούνε

τα χρυσά ασημένια κόκκινα μανιτάρια του Χριστουγέννων.

Σαν χριστουγεννιάτικα στολίδια που λάμπουν 

να φωτίσουν και να ομορφύνουν το δάσος.

Δίπλα στα δέντρα δίπλα στα πανέμορφα έλατα 

δίπλα στα πανέμορφα πεύκα στα κυπαρίσσια

δίπλα  στις όμορφες καστανιές

δίπλα σε αυτά τα υπέροχα δέντρα που στολίζουνε

 τα όμορφα βουνά

σαν στολίδια του κόσμου. 

Η ιστορία μας το παραμύθι μας μιλάει σήμερα 

για δύο ερωτευμένα μανιτάρια

δύο μανιτάρια που είχανε γνωριστεί κάποια φορά 

Χριστούγεννα 

κάτω από ένα υπέροχο έλατο όταν τυχαία βγήκαν

μαζί ένα όμορφο βράδυ Χριστουγέννων.

Την ίδια ώρα το ίδιο λεπτό και έμειναν μέσα 

στη ασημοστόλιστη νύχτα

να θαυμάζουν το ένα το άλλο τι θαυμάσια 

γαλαζοπράσινα μάτια

είχαν και τα δύο. 

Τι ομορφιά, έλουζε σαν φως επάνω της 

 η γοητεία των Χριστουγέννων

 ο χρυσούλης ένα σπάνιο μοναδικό μανιτάρι

 που αναπνέει  μόνο στην μαγεία των Χριστουγέννων 

και η ασημένια λες και είναι νεράιδα 

από τους δρόμους του φεγγαριού

ήταν σαν δυο μοναδικοί άγνωστοι 

δυο πανέμορφα μανιτάρια.

 Σ ένα μαγικό κόσμο στον κόσμο των μανιταριών

των Χριστουγέννων

που όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά

ερωτεύθηκαν ο Χρυσούλης την Ασημένια

 κι η Ασημένια τον Χρυσούλη, 

έμειναν αποσβολωμένοι  έκπληκτοι να κοιτάζονται τρυφερά

να αναπνέουν μαζί 

και να προσπαθούν να αγγίξουν το ένα μανιτάρι το άλλο, 

μα η απόσταση 

που ήταν μηδαμινά μικρή δεν άφηνε  όμως 

να αγγίξουν τα πρόσωπα τους

που ήταν παγωμένα και κατακόκκινα από το κρύο

να αγκαλιαστούν να ζεσταθούν

δεν έπρεπε να είναι απέναντι μα δίπλα μαζί να φυτρώσουν. 

Ω τι αδικία.

Θέλω να σε κοιτάω στα μάτια κι να σ αγγίζω κι να αισθάνεσαι

την ψυχή μου ποσό κοντά σου είναι 

να αισθάνεσαι αυτές τις λίγες ώρες που μας χαρίζονται

κάθε φορά τα Χριστούγεννα

πόσο σημαντικές είναι για εμένα 

και για εμένα είπε γιομάτη 

 ευτυχία η  ασημένια το μανιτάρι.

Ω ποσό ευτυχισμένη με κάνεις θα περιμένω,

θα περιμένω όσο κι αν χρειαστεί 

όσα χρόνια όσους αιώνες κι αν χρειαστούν, 

ποιος ξέρει κάποτε

κάποια μαγικά Χριστούγεννα

ίσως βγούμε δίπλα δίπλα μαζί 

 τότε θα αγκαλιαστούμε σφιχτά 

και δεν θα μας ξανά χωρίσουν ποτέ .

Πάντα στο μέλλον 

από τότε θα είμαστε αχώριστοι αγαπημένοι

και θα ζούμε αυτήν την μαγική νύχτα

μαζί με τον χριστούλη μαζί με τα λαμπερά αστέρια 

που στολίζουν τον ουρανό

Ω τι όμορφα όνειρα για τα δυο μανιταράκια

 τι ευτυχισμένες  

ελπίδες

όλα τα επόμενα Χριστούγεννα  μαζί μόνο μαζί 

αγκαλιασμένοι. 

Ω τι όνειρα 

 Ω τι  ανεκπλήρωτες υποσχέσεις για το μέλλον

από δυο τόσο όμορφα  μανιταρακια 

τον Χρυσούλη κι την ασημένια 

που αγσπιόντουσαν τόσο μα τόσο πολύ.

Ποιος να τ ακούσει και να μην τους καταλάβει 

πως θρόιζαν

και μιλούσαν για έρωτα

αυτήν την τόσο όμορφη νυχτιά που το χιόνι είχε σκεπάσει 

φέτος τα πάντα. 

Ακόμη κι ο Χρυσούλης και η ασημένια που τους προστάτευαν

τα κλαδιά 

του μεγάλου έλατου 

με το ζόρι είχαν την μυτούλα έξω από το χιόνι κι ανάπνεαν 

μα ήταν τόσο καλά 

που μπορούσαν και κοιταζόταν στα μάτια 

είχαν τόσο ευτυχισμένες ελπίδες

μέσα σ αυτήν την λαμπερή χριστουγεννιάτικη νύχτα 

για τον έρωτα τους τα σχέδια τους

για το μακρινό μέλλον  

ω τα  υπέροχα  μάτια πόσο ερωτευμένα ήταν

γαλαζοπράσινα σε χρυσό και ασήμι.

Εκείνο το βράδυ  έτυχε να περνάει  από εκεί κοντά 

ο βασιλιάς των χιονανθρώπων,

με την μαγική του σκούπα. 

Άκουσε  τα απελπισμένα ερωτευμένα

λόγια του χρυσούλη και της ασημένιας

και κρυφογέλασε , 

που ξέρεις στα παραμύθια όλα γίνονται αληθινά

καμιά φορά...

Είναι αυτή η συνήθεια των ανθρώπων 

αυτό το βόλεμα της σκέψης

που χάνεται εκεί μέσα η ψυχή.

 Όμως αυτό συμβαίνει μόνο στους ανθρώπους

 που όταν κάνουν λάθη 

δεν μπορούν εύκολα να τα διορθώσουν και καμία φορά 

χάνουν και την ζωή τους μέσα σε τραγικά λάθη.  

Όχι όμως στο κόσμο τον μαγικό κόσμο των μανιταριών. 

Παραμονή Χριστουγέννων 

πάλι ξημέρωσαν όλα ήταν τόσο μαγικά 

στο μεγάλο δάσος,

χρυσοΰφαντος ο ήλιος αχνοφέγγει μέσα από τα σύννεφα 

πάνω στις χιονισμένες πλαγιές 

των βουνών και στα σκεπασμένα έλατα 

που σαν παλτό το χιόνι 

προσπαθούσε λες να τα προστατέψει, να τα ζεστάνει. 

Χιλιάδες χρώματα σχημάτιζαν ένα υπέροχο χαλί

από τον ουρανό λες και προμήνυαν κι αλλά χαρμόσυνα γεγονότα,

εκτός από την θεία γέννηση του Χριστού. 

Καφέ χρυσό κόκκινα χρώματα 

ξεπρόβαλαν κάτω από το χιόνι 

σε μια πανδαισία  χρωμάτων,

που έπαιζαν με το πράσινο των δέντρων

 και το λευκό του χιονιού 

σ ένα μαγικό παιχνίδι χρωμάτων

της φύσης, 

εκεί κάτω από ένα έλατο μεγάλο που δεν άφηνε

 το πολύ χιόνι να σκεπάσει

 την γη μα το κουβαλούσε όλο στα κλαδιά του. 

Ναι εκεί τι λέτε, ναι ναι δυο μικρά μανιταρακια 

ένα χρυσό και ένα ασημί

 έβγαλαν τα κεφαλάκια τους

 δίπλα δίπλα μαζί . 

Εεεε με σπρώχνεις είπε η ασημένια 

κοιτώντας τα γαλαζοπράσινα μάτια 

του Χρυσούλη,

Ω ναι μια λάμψη χαράς,

θυμήθηκαν θυμήθηκαν. 

Ω  η ευτυχία επιτέλους ήρθε 

αυτά τα μαγικά Χριστούγεννα 

να τους δώσει αυτό που τόσα χρόνια ήθελαν  να είναι μαζί. 

Αγκαλιάστηκαν σφιχτά γεμάτα χαρά που επιτέλους πήραν 

το ποιο μαγικό δώρο του κόσμου

να είναι μαζί φέτος τα Χριστούγεννα.

Θα είναι τα ποιο ευτυχισμένα 

για τον Χρυσούλη και την ασημένια

τα δυο πανέμορφα μανιταράκια που θα είναι αγκαλιασμένα 

αυτήν την υπέροχη νύχτα

Ίσως κι εμείς οι μεγάλοι και εσείς τα μικρά παιδιά θα πρέπει 

να έχετε ένα μικρό χριστουλη μέσα στην ψυχή σας,

να σας γεμίζει ελπίδα και αισιοδοξία για το αύριο 

όπως η ασημένια και ο Χρυσούλης τα δυο αγαπημένα

 σφιχταγκαλιασμένα μανιταρακια  

Που βγαίνουν χριστουγεννιάτικα κάθε χρόνο

να ομορφαίνουν την φύση πάντα αγκαλιασμένα,

 με πολύ αγάπη θα έλεγα εγώ.

Καλές γιορτές 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Παραμύθι ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

Ζωγράφος ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΟΚΑ