ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ

Περιμένοντας τους αγγέλους    8/10/2015

Παραμύθι

 Μια φορά κι έναν καιρό έξω απ' τον κόσμο,

 στην αυλή του παραδείσου

ζούσανε δύο άγγελοι με χρυσοκόκκινα φτερά

 ο Απόλλωνας κι ο Αλέξανδρος.
Ήταν πολύ ευτυχισμένοι

 γιατί ζούσανε μέσα σ' ένα πολυυυύ μεγάλο κάστρο 

 που είχε πολλά μπαλκόνια στον ουρανό 
κι έβλεπε όλον τον κόσμο. 

Από 'κει έβλεπαν όλα τα καλά μαντάτα

αλλά κι όλα τα άσχημα,

όλες τις ομορφιές της φύσης 

και τα χρώματα του κόσμου, όλα τ' ουράνια

  κι όλα τ' άστρα  στον ουρανό, 

τις μικρές φωτίτσες και τις μεγάλες φωτιές, 

 το πως περνούσαν οι μέρες, πως έτρεχαν οι μήνες

 και πως τα χρόνια το ένα μετά τ' άλλο , 

κοροϊδευόντουσαν που περνούσαν τόσο γρήγορα.

  Κι ανάμεσα σ' όλα αυτά οι δυο μικροί άγγελοι 

μεγάλωναν σιγά σιγά,

με τα χρόνια και με τους αιώνες

 γιατί ίσως δεν θα ξέρετε ότι για τους αγγέλους  

ένας χρόνος, είναι μια μέρα κι ένας αιώνας, ένας χρόνος.

 Έτσι ζούνε πολλά χρόνια και τους λένε κι αιώνιους 

γιατί  για να μεγαλώσουν καταλαβαίνετε....

Περνάνε χιλιάαααδες χρόνια . 

Οι άγγελοι ,

είναι αυτοί που θα πρέπει ν' αλλάξουν όλο τον κόσμο

 όταν οι δυσκολίες έρχονται ή όταν οι χαρές περνάνε

 από κοντά μας, αυτοί που θα πρέπει να ορίζουν αρχές,
καινούργιες αρχές κι αξιοπρέπεια.
Να βλέπουν αν η αγάπη ευδοκιμεί,  

 να ξεχωρίζουν τους καλούς ανθρώπους 

και να προσπαθούν και τους άλλους 

 να τους βάλουν στον σωστό δρόμο.

 Δεν τα καταλαβαίνω εγώ όλα αυτά  βέβαια, 

αλλά έτσι έχω ακούσει: Ότι διαλέγουν ακόμη και τις ψυχές 

κι αυτές που είναι πολύ όμορφες και λάμπουν σαν χρυσός 

τις στέλνουν κατευθείαν στο παράδεισο! 

Τις χρυσές ψυχές λοιπόν , 

γι' αυτό και λάμπει τόσο όμορφα ο παράδεισος 

γιατί είναι γεμάτος από λαμπερές καλές ψυχές 

κοντά στον Θεό.  

Πολλά λοιπόν τα  καθήκοντα των αγγέλων , 

 μα οι δικοί μας ήταν μικροί ακόμη 

και το μόνο που τους ένοιαζε ήταν τα παιχνίδια 

 ανάμεσα στις αυλές και τα παρτέρια ,

ανάμεσα από πεδιάδες και στριφογυριστά ποτάμια ,

 ανάμεσα στα βουνά 

και στις κρυφές εισόδους της κόλασης 

και των ηφαιστείων.

 Εκεί που πετούσαν με τα φτερά τους 

και δάμαζαν τον αέρα και τα νερά του κόσμου 

και διάβαιναν από στράτες και μεγάλα δάση 

 και 'βλεπαν ξωτικά, νεράϊδες και φαντάσματα τα βράδια 

και την μέρα όλα τα μικρά χωριουδάκια του κόσμου ,

 μέσα σε πράσινη φύση, μέσα σ' ερήμους 

  και σε χώρες που μεγάλωναν αυτές 

και περνούσε από 'κεί  κόσμος και ζωές …

Αφού πέρασαν αρκετοί αιώνες και μεγάλωσαν αρκετά  

οι άγγελοι μας, ένα μήνυμα τους κάλεσε 

να παρουσιαστούν στον αρχάγγελο του κόσμου. 

  Πέταξαν αμέσως και βρέθηκαν κοντά του!!!

Ποτέ δεν είχαν ξαναδεί κάτι τόσο όμορφο 

 μέχρι τώρα στη ζωή τους .

Έλαμπε και αχτιδοβολούσε μέσα σ' άσπρα 

  κι ασημόχρυσα ρούχα 

και τα φτερά του ήταν κατάλευκα 
σαν τα σύννεφα στ' ουράνια.

 Ένα μεγαλείο Θεού ο αρχάγγελος 
με το πιο όμορφο αγγελικό πρόσωπο.

- Θα σας δώσω το πρώτο καθήκον σας, τους είπε.

Χάσανε κάτι οι άνθρωποι, κάτω στην γη 

 κι ακούω πολλά:Βοήθα μας άγγελε μου!

Σ' ένα χωριό χάσανε την αξιοπρέπεια τους, την πίστη τους

 για το αύριο, για το μέλλον.

Θέλω να πάτε εσείς λοιπόν μεταμφιεσμένοι 

και να δείτε τι γίνεται στην ζωή τους, τις ψυχές τους,

 την καρδιά τους και να δώσετε   

στην ζωή τους πίστη και αξιοπρέπεια .

Έφυγαν πετώντας και στην πρώτη γη που συνάντησαν 

 κοντά στο χωριό εκεί ανάμεσα στα δέντρα 

με μια μεγάλη λάμψη που χάθηκε μέσα σε μια στιγμή 

  αλλάξαν κι έγιναν δυο απλοί ταξιδιώτες  

 έμποροι...Έτσι μπήκαν μέσα στο χωριό 

που έχασε την αξιοπρέπεια του και την πίστη του. 

Είδαν... Και τι δεν είδαν εκεί!!!
Γκρεμισμένα σπίτια χωρίς αυλές, ξεραμένα χωράφια,   

 βρώμικους άπλυτους ανθρώπους,  

παιδιά να ψάχνουν ανάμεσα στα σκουπίδια 
στο δρόμο για πεταμένο ψωμί, 

δυστυχία, πόνος, αρρώστια κι απελπισία.  

Οι νέοι κι οι δυνατοί άνδρες είχαν φύγει  

να βρούνε την τύχη τους αλλού, σ' άλλες χώρες

 κι ο άρχοντας του χωριού ζούσε μόνο καλά 

  κι όλοι οι άλλοι πεινούσαν, γιατί τους έλεγε

 ότι χρωστούσε στ' άλλα χωριά

 κι ότι καλό έβγαζαν τους το 'παίρνε

 και το κατασπαταλούσε αυτός .

Θρήνος και οδυρμός  για το τώρα 

και για το μέλλον...Έτσι οι  λίγοι γέροντες, 

οι γυναίκες και τα παιδιά χάσανε τα κουράγια τους,

 την πίστη τους και την αξιοπρέπεια τους. 

Οι δυο μας άγγελοι, λοιπόν οι ταξιδιώτες μας 

 πήγαν στο σπίτι του άρχοντα, ενός είρωνα

 έξυπνου, καταχραστή και τον βρήκαν να κοιμάται.  

Μπήκαν μέσα στον ύπνο του και 'φεραν αυτόν 

μέσα στ' όνειρα του, στη ζωή κάθε 
δυστυχισμένου κάτοικου στο χωριό .

 Τρόμος, τρόμος και δυστυχία έλουσε το μυαλό του

  ο ύπνος του ήταν σαν ένας θάνατος , σαν πολλοί θάνατοι  μαζί

   σαν να τον είχανε χωρίσει

 σε χιλιάδες δυστυχισμένους ανθρώπους  

κι όλους αυτούς να τους είχε μέσα του...  

 Απ' την άλλη μέρα όλα άλλαξαν,

 τα ψέματα κι η αλαζονεία, η καταστροφή και τ' αδιέξοδα

έδωσαν χώρο στην ελπίδα της δημιουργίας 

κι όλα άρχισαν ν' αλλάζουν, 

όλα άρχισαν να φωτίζουν και το χαμόγελο, 

η αισιοδοξία κι η ελπίδα άρχισε να φυτρώνει 

πάλι στις ψυχές των ανθρώπων και το κυριότερο,  

  άρχισαν να κάνουν καινούρια πράγματα  στο χωριό τους

 που τους έκανε να ' ναι περήφανοι και να ξανααποκτήσουν

 την χαμένη τους αξιοπρέπεια τους.

Έτσι λοιπόν οι ταξιδιώτες μας άγγελοι   

 μετά από λίγο χρόνο, όταν όλα έστρωσαν 

πήραν λίγη από την πίστη και την αξιοπρέπεια 

των χωρικών μεταμορφώθηκαν σ' αγγέλους 

κι έφυγαν προς τα ουράνια.

 Εκεί, παρουσιάστηκαν στον αρχάγγελο 

κι άφησαν να πετάξει δίπλα τους η πίστη κι η αξιοπρέπεια
το πρώτο κατόρθωμα, αυτό που τους μεταμόρφωσε 
από παιδιά σε πραγματικούς αγγέλους .

Η χαρά όλων ήταν  μεγάλη,  

ο αρχάγγελος τους τόνισε ότι κατακτήθηκε

 κάτι τόσο απλό μα τόσο απαραίτητο

 για την ζωή των ανθρώπων,  

την πίστη και την αξιοπρέπεια της ζωής 

 κι ότι στους χιλιάδες αιώνες που θ' ακολουθήσουν

 περιμένει απ' αυτούς τους δυο αγγέλους θαύματα . 

Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν 

ήταν δυο άγγελοι στον ουρανό,

 ο Απόλλωνας και ο Αλέξανδρος που μεγάλωσαν

 και ξεκίνησαν τα θαύματα …

ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΑΡΙΑ ΜΗΛΙΩΝΗ