0 ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

  Ο χιονάνθρωπος των Χριστουγέννων 14/10/2015

Παραμύθι

Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη  
δώστης κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι να αρχινήσει...
Μια φορά κι έναν καιρό άρχισε να χιονίζει.

Άσπρες στριφογυριστές νιφάδες

γέμισε η πλάση. 
Είναι κάτι καταπληκτικό 

να βλέπεις σιγά-σιγά ν' αλλάζουν

 όλα μέσα από έναν μολύβι ουρανό με χαμηλά σύννεφα

 άσπρα γκρι, να ξεπηδούν σαν μικρές ασημένιες νεράϊδες

 και το χιόνι να στροβιλίζεται παγωμένο, χορεύοντας

 πότε σ' απίστευτα γοργά φυσήματα του παγωμένου αέρα

 και πότε σαν να θέλει να μας αγκαλιάσει

μέσα σε παγωμένους στροβιλισμούς.

 Κάποια τέτοια νύχτα, 

με πολύ χιόνι που έπεφτε ασταμάτητα

 φωτίζοντας την νυχτιά και τον σκοτεινό ουρανό

μέσα σε χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα γεννήθηκα κι εγώ.

Χαχαχα ποιος εγώ; Μα εγώ ο αγαπημένος φίλος σας,

 εγώ που κάθε χρόνο για να βρεθώ κοντά σας πρέπει πρώτα

 να χιονίσει πολύ ένα βράδυ ή και δυο ή και τρία βράδια. 

Μετά αφού ξημερώσει, το μυστικό είναι να βγούνε τα παιδιά

  να παίξουν και τότε είναι σίγουρο ότι θα 'ρθω κοντά σας κι εγώ.

Ναι, ο αγαπημένος σας  χιονάνθρωπος! 

Που θα με φτιάξετε όλο χαρά, όσο κι αν οι παγωμένες μυτούλες,

 τα κόκκινα απ' το κρύο μαγουλάκια και τα ξυλιασμένα χεράκια

 σας λένε να πάτε στο σπίτι να καθίσετε κοντά στο τζάκι.

 Εγώ είμαι το πιο γλυκό σας παιχνίδι, που όλο φαντασία 

σαν μικροί θεοί θέλετε να με δημιουργήσετε,

 μέσα απ' τις μαγικές χιονονιφάδες.  

Έτσι σήμερα, μετά από πολύ χιόνι παραμονή των Χριστουγέννων 

με χαρούμενες φωνές και με κάλαντα ν' ακούγονται

 σ' όλη την φύση απ' τα παιδιά , 

σήμερα την πιο μαγική μέρα, την παραμονή

 της γέννησης του Χριστούλη 

αποφάσισαν κάποια παιδιά παίζοντας χιονοπόλεμο

 να κάνουν ένα χιονάνθρωπο. Εμένα!!!

Χαχαχα...

Άρχισαν να κυλούν και να τυλίγουν το χιόνι 
σε μια μεγάλη μπάλα χιονιού 

κι αφού μάζεψαν πολλά μέτρα χιόνι να σου, έγινε το σώμα μου. 

Μετά έκαναν τα πόδια με τον ίδιο τρόπο 

κι έβαλαν επάνω το σώμα και μετά με τα παγωμένα χεράκια,

 έκαναν το κεφάλι και για να ζεσταίνομαι μου 'καναν ένα σκούφο

 από μια φωλιά πουλιών που 'φυγαν το φθινόπωρο 

για πιο ζεστά μέρη, ένα υπέροχο σκούφο χρυσό-καφέ, 

τα μάτια και το στόμα έγιναν από πευκοβελόνες

κι από παγωμένα κλαράκια.

 Ένα παιδί έβγαλε ένα κατακόκκινο κασκόλ 

που του το έφτιαξε η γιαγιά του και μου το έβαλε στο λαιμό.   

Άρχισα να ζεσταίνομαι λίγο... 

Μετά άλλα παιδιά μου κάνανε κουμπιά 

από βελανίδια κι αμέσως απέκτησα και παλτό.

Άλλα μου έβαλαν μαλλιά από άχυρο 
κι άλλα μου ζωγράφισαν το πρόσωπο με ξύλα 
κι ένα παιδί μου 'βαλε και μια μύτη από κουκουνάρι.

Ήμουν τόσο χαρούμενος κι ευτυχισμένος 
και τα παιδιά το ίδιο .

Παίζανε χιονοπόλεμο ,

 έτρεχαν δίπλα μου και 'γώ μαζί τους παρασύρθηκα

 μέχρι αργά το απόγευμα που μ' άφησαν μόνο,

γιατί άρχισε πάλι να χιονίζει .

Ουφφφ είχα κουραστεί κι εγώ, θα κοιμόμουν λίγο... 

Η  ησυχία το φωτεινό αυτό βράδυ, ήταν μεγάλη.

 Τύλιξα καλύτερα το κασκόλ μου, έβαλα τον σκούφο πιο βαθιά,

 κούμπωσα το παλτό μου,
έκλεισα τα μάτια απ' τις πευκοβελόνες και κοιμήθηκα. 

Αχ τι γλυκά όνειρα μες την παγερή βραδιά,

 ζήλευα κι εγώ ένα τζάκι, μια αγκαλιά, ένα κρεβάτι, μια φωτιά 

να ζεσταινόμουν  δίπλα της μα όλα αυτά τ' απλά

ήταν απαγορευμένα για 'μένα γιατί ήμουν απλά ένας χιονάνθρωπος.

 Ήμουν ψεύτικος κι αληθινός , μα δεν το ήξερε κανείς αυτό  

 μα ήμουν τόσο ευτυχισμένος .

Ξαφνικά, άκουσα

κάτι μικρά καμπανάκια σαν μαγεμένη ορχήστρα

 και κάτι γέλια από ψηλά, 

κοίταξα και τι να δω!!! Μέσα σε μια χρυσή αστρόσκονη

σαν ποτάμι από αστεράκια στον ουρανό,

 φαινόταν μακρυά μια άμαξα να πετάει κι ένα χαρούμενο γέλιο , 

είχε σταματήσει το χιόνι και το φεγγάρι ψηλά άφησε να φανεί 

η πιο μαγική εικόνα του μυαλού .

Ο Άγιος Βασίλης έτρεχε στα ουράνια να μοιράσει 
τα δώρα στα παιδιά,

 στα καλά παιδιά την βραδιά των Χριστουγέννων 

κι ήταν εδώ κοντά μου στον ουρανό, 
από πάνω μου περνούσε και γελούσε  
φωτίζοντας με την κατακόκκινη στολή του  

κι μ' ένα φορτίο απο χιλιάδες δώρα για χιλιάδες καλά παιδιά.

  Ω!!! Πόσο μαγικά να σχίζει τον ουρανό 

 δίπλα στο φεγγάρι, εκεί μακρυά πιο μακρυά 
ανάμεσα απ' τα δέντρα 

 και τα βουνά ξεχωρίζει ένα λαμπερό αστέρι.    

 Μα δεν τα πίστευα, δεν πίστευα ότι έβλεπα ότι ζούσα

 σε μια τόσο μαγεμένη νύχτα.

 Δεν την είχα ξαναζήσει, δεν έτυχε, δεν προλάβαινα 

ήμουν σε λάθος μέρος, λάθος ώρα. 
Μα τι λέω!

 Θα πιστέψω ότι ο Άγιος Βασίλης είναι αληθινός ;

 Χαχαχα εγώ είμαι  χιονάνθρωπος ... 

Κάτι είδα να πέφτει από ψηλά.Ένα κουτί από τα χιλιάδες δώρα  

μέσα απ' τις ασημένιες αχτίδες του φεγγαριού έπεσε δίπλα μου.

 Θα το έχασε ο Αη Βασίλης σκέφτηκα, το πήρα στα χέρια μου και το άνοιξα προσεκτικά,

 μέσα είχε μπότες, μπότες κόκκινες  

 μ' άσπρη γούνα!Ωχ πόσο κρύωναν τα πόδια μου,

λες να μου κάνουν είπα;Μπαααα... 

Τις κοίταζα ώρα πολύ!Οι χιονάνθρωποι δεν φοράνε μπότες 
ούτε παίρνουν δώρα σκέφτηκα,μα κρύωνα... 
Λες να 'ναι στο νούμερο μου; 

 Τις πήρα, ήταν ολοκαίνουργιες γυάλιζαν και μοσχοβολούσαν δέρμα,
 τις φόρεσα και μου έκαναν.

 Χάρηκα, δεν το πίστευα, είχα κι εγώ δώρο φέτος 
απ' τον Άγιο Βασίλη!

 Πόση χαρά και πόση ζεστασιά ένοιωσα από το δώρο μου,

 τις μπότες του Αη Βασίλη.

Ήθελα να τρέξω προς τ' άστρο τώρα στον ουρανό 

με τις καινούργιες μου μπότες.

Ναι, θα πάω!
Τέντωσα τ' αυτιά μου και κοίταξα ψηλά τ' άστρο. 

Χάθηκε, μα άκουγα ψαλμωδίες λες κι άγγελοι 
είχαν κατέβει στην γη. 

Αγγελικές ψαλμωδίες, που όλο και γινόταν πιο δυνατές.   

 Μα που; Που είναι;Που είναι ο πύργος;Το παλάτι 

που θα γεννηθεί ο χριστούλης...

Το χιόνι δυνάμωσε και στροβιλίζεται στον αέρα, 
πότε εδώ και πότε εκεί

  πέφτοντας πάνω στην αχόρταγη γη.  

Ω τι μαγεμένες εικόνες, τα κλαδιά φορτωμένα με χιόνι,

  το δάσος κάτασπρο μέσα σε μια μαγική ομίχλη, 

 τα ζωάκια μέσα απ' τις φωλιές να ξεχωρίζουν μόνο

 οι παγωμένες μουσουδίτσες τους και τα λαμπερά ματάκια τους.

 Τα πουλάκια τυλιγμένα στα ζεστά φτερά τους 
να προσπαθούν να ζεσταθούν

  κι απέναντι εκεί δίπλα πάνω στην λίμνη 
ανάμεσα απ' τις χιονονιφάδες 

ναι,νομίζω ότι χορεύουν πετώντας 
μικρές νεράϊδες, πολύχρωμες...
Ω τι μαγική νύχτα!

Κι εγώ να τρέχω, να τρέχω για να βρω το φως της ζωής .

Το χιόνι μ' αγκαλιάζει, μ' έκανε πιο δυνατό πιο ρωμαλέο

 κι άρχισα να τρέχω ακόμη πιο γρήγορα

για να βρω το μαγικό τόπο της γέννησης.
Ο αέρας στροβιλίζονταν 

και 'γώ όλο αγωνία άρχισα να ξεχωρίζω ένα φως 
μέσα στην χιονοθύελλα,

 ένα φως τόσο δυνατό που στην αρχή φοβήθηκα.  

Μα όχι με τραβούσε κοντά του, ήταν τ' αστέρι τ' ουρανού 

που κατέβηκε στην γη να φωτίσει τον ερχομό του Χριστούλη. 

 Μα τι παράξενο, τόσο θεϊκό φως;
Η θεία γέννηση του καλού  μας χριστουλη 

μέσα σ' ένα κατάλευκο τοπίο κι όμως,
μέσα σ' ένα στάβλο ξύλινο, απλό ,

μέσα στ'  αχυρένια παχνί των ζώων, εκεί μέσα ο Χριστούλης 
 το θεϊκό βρέφος, προσκυνημένος από αγγέλους κι από μάγους. 

Πόσο χαρούμενος ήμουν που πρόλαβα, πόσο ευτυχισμένος

 που αυτήν την μαγική νύχτα έζησα όλα τα όνειρα των παιδιών.

   Ένοιωσα να φωτίζομαι ολόκληρος, να ζεσταίνομαι 

και να παίρνω μέσα μου τούτη την Αγία νύχτα 

όλη την ευλογία της ζωής.

 Φωνές παιδικές και γέλια παιδικά, 

παιδιά ο χιονάνθρωπος μας περίμενε να παίξουμε.

Το χιόνι στροβιλίζονταν γύρω μου κι εγώ εκεί στο μέρος

 που μ' άφησαν τα παιδιά οι φίλοι μου, ακίνητος. 

 Ω τι χαρές ανήμερα Χριστουγέννων με τις ψυχές να πάλλονται,

 τις παιδικές ψυχές που 'χουν μέσα τους και κοντά τους

 την γέννηση του Χριστούλη να τους προστατεύει .

 Ω πόσο θα 'θελα να μπορούσα να τρέξω κι εγώ μαζί με τα παιδιά

 να παίξω με το χιόνι, να κυλιέμαι  
απάνω του και να πετάξω χιονόμπαλες,

 να γίνω πειραχτήρι να βάλω χιόνι 
στα μαλλιά των αγοριών και των κοριτσιών.

 Πόσο με τραντάζει αυτή η θέληση της χαράς  

όλη μέρα, όλη μέρα δίπλα στο δάσος στο χωριό 

μέσα στην πλατεία , με τις καμινάδες απ' τα σπίτια να καπνίζουν

 και τα παιδιά να 'ρχονται και να φεύγουν παίζοντας

κι άλλα παιδιά κι άλλα παιδιά. 

Χριστούγεννα, βράδιασε πάλι  
άναψαν οι λάμπες μέσα στα σπίτια 

κι από τα πολύχρωμα παράθυρα άρχισα να ξεχωρίζω 
τα στολισμένα δέντρα 

και τις κινήσεις μέσα στα σπίτια χαρούμενες φωνές 
και μαγεμένες μυρωδιές 

από κουραμπιέδες, μελομακάρονα και τσουρέκια  

και πολλά άλλα γλυκά μπακλαβάδες, κανταΐφι 
και φαγητά μου τρυπούσαν την μύτη. 

 Ω πόσο θα θελα να 'μουν κοντά σ' όλους, 

μέσα στα γιορτινά σπίτια στα στολισμένα 
χριστουγεννιάτικα δέντρα 

 και στα τεράστια τζάκια με τα δώρα και τις αναμμένες φωτιές, 

που αγκαλιάζουν με την θαλπωρή τους τους ανθρώπους

 τις ευτυχισμένες  χριστουγεννιάτικες  βραδιές .

 Ευτυχισμένοι άνθρωποι, ευτυχισμένα Χριστούγεννα. 

Αλήθεια σας λέγω, αλήθεια σας λέγω 
είμαι κι εγώ πολύ ευτυχισμένος 

 ναι εγώ, ο χιονάνθρωπος χαμογέλασα  

κοίταξα γύρω μου όλη αυτήν την μαγεία των Χριστουγέννων 

κι είπα να κοιμηθώ

  αύριο είναι μια καινούργια γιορτινή μέρα,
ας απολαύσω και πάλι την χαρά που μου δίνουν τα παιδιά!

 Έκανα μερικά βήματα και ξάπλωσα 
στο ξύλινο παγκάκι της πλατείας 

 και τότε πρόσεξα,

 τις κόκκινες μπότες που γυάλιζαν μέσα στις χιονονιφάδες 

 που έπεφταν στροβιλίζοντας χαρούμενες  

απ' τον ουρανό !!!   

 ΠΑΡΑΜΥΘΙ  ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΑΡΙΑ ΜΗΛΙΩΝΗ

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ

Περιμένοντας τους αγγέλους    8/10/2015

Παραμύθι

 Μια φορά κι έναν καιρό έξω απ' τον κόσμο,

 στην αυλή του παραδείσου

ζούσανε δύο άγγελοι με χρυσοκόκκινα φτερά

 ο Απόλλωνας κι ο Αλέξανδρος.
Ήταν πολύ ευτυχισμένοι

 γιατί ζούσανε μέσα σ' ένα πολυυυύ μεγάλο κάστρο 

 που είχε πολλά μπαλκόνια στον ουρανό 
κι έβλεπε όλον τον κόσμο. 

Από 'κει έβλεπαν όλα τα καλά μαντάτα

αλλά κι όλα τα άσχημα,

όλες τις ομορφιές της φύσης 

και τα χρώματα του κόσμου, όλα τ' ουράνια

  κι όλα τ' άστρα  στον ουρανό, 

τις μικρές φωτίτσες και τις μεγάλες φωτιές, 

 το πως περνούσαν οι μέρες, πως έτρεχαν οι μήνες

 και πως τα χρόνια το ένα μετά τ' άλλο , 

κοροϊδευόντουσαν που περνούσαν τόσο γρήγορα.

  Κι ανάμεσα σ' όλα αυτά οι δυο μικροί άγγελοι 

μεγάλωναν σιγά σιγά,

με τα χρόνια και με τους αιώνες

 γιατί ίσως δεν θα ξέρετε ότι για τους αγγέλους  

ένας χρόνος, είναι μια μέρα κι ένας αιώνας, ένας χρόνος.

 Έτσι ζούνε πολλά χρόνια και τους λένε κι αιώνιους 

γιατί  για να μεγαλώσουν καταλαβαίνετε....

Περνάνε χιλιάαααδες χρόνια . 

Οι άγγελοι ,

είναι αυτοί που θα πρέπει ν' αλλάξουν όλο τον κόσμο

 όταν οι δυσκολίες έρχονται ή όταν οι χαρές περνάνε

 από κοντά μας, αυτοί που θα πρέπει να ορίζουν αρχές,
καινούργιες αρχές κι αξιοπρέπεια.
Να βλέπουν αν η αγάπη ευδοκιμεί,  

 να ξεχωρίζουν τους καλούς ανθρώπους 

και να προσπαθούν και τους άλλους 

 να τους βάλουν στον σωστό δρόμο.

 Δεν τα καταλαβαίνω εγώ όλα αυτά  βέβαια, 

αλλά έτσι έχω ακούσει: Ότι διαλέγουν ακόμη και τις ψυχές 

κι αυτές που είναι πολύ όμορφες και λάμπουν σαν χρυσός 

τις στέλνουν κατευθείαν στο παράδεισο! 

Τις χρυσές ψυχές λοιπόν , 

γι' αυτό και λάμπει τόσο όμορφα ο παράδεισος 

γιατί είναι γεμάτος από λαμπερές καλές ψυχές 

κοντά στον Θεό.  

Πολλά λοιπόν τα  καθήκοντα των αγγέλων , 

 μα οι δικοί μας ήταν μικροί ακόμη 

και το μόνο που τους ένοιαζε ήταν τα παιχνίδια 

 ανάμεσα στις αυλές και τα παρτέρια ,

ανάμεσα από πεδιάδες και στριφογυριστά ποτάμια ,

 ανάμεσα στα βουνά 

και στις κρυφές εισόδους της κόλασης 

και των ηφαιστείων.

 Εκεί που πετούσαν με τα φτερά τους 

και δάμαζαν τον αέρα και τα νερά του κόσμου 

και διάβαιναν από στράτες και μεγάλα δάση 

 και 'βλεπαν ξωτικά, νεράϊδες και φαντάσματα τα βράδια 

και την μέρα όλα τα μικρά χωριουδάκια του κόσμου ,

 μέσα σε πράσινη φύση, μέσα σ' ερήμους 

  και σε χώρες που μεγάλωναν αυτές 

και περνούσε από 'κεί  κόσμος και ζωές …

Αφού πέρασαν αρκετοί αιώνες και μεγάλωσαν αρκετά  

οι άγγελοι μας, ένα μήνυμα τους κάλεσε 

να παρουσιαστούν στον αρχάγγελο του κόσμου. 

  Πέταξαν αμέσως και βρέθηκαν κοντά του!!!

Ποτέ δεν είχαν ξαναδεί κάτι τόσο όμορφο 

 μέχρι τώρα στη ζωή τους .

Έλαμπε και αχτιδοβολούσε μέσα σ' άσπρα 

  κι ασημόχρυσα ρούχα 

και τα φτερά του ήταν κατάλευκα 
σαν τα σύννεφα στ' ουράνια.

 Ένα μεγαλείο Θεού ο αρχάγγελος 
με το πιο όμορφο αγγελικό πρόσωπο.

- Θα σας δώσω το πρώτο καθήκον σας, τους είπε.

Χάσανε κάτι οι άνθρωποι, κάτω στην γη 

 κι ακούω πολλά:Βοήθα μας άγγελε μου!

Σ' ένα χωριό χάσανε την αξιοπρέπεια τους, την πίστη τους

 για το αύριο, για το μέλλον.

Θέλω να πάτε εσείς λοιπόν μεταμφιεσμένοι 

και να δείτε τι γίνεται στην ζωή τους, τις ψυχές τους,

 την καρδιά τους και να δώσετε   

στην ζωή τους πίστη και αξιοπρέπεια .

Έφυγαν πετώντας και στην πρώτη γη που συνάντησαν 

 κοντά στο χωριό εκεί ανάμεσα στα δέντρα 

με μια μεγάλη λάμψη που χάθηκε μέσα σε μια στιγμή 

  αλλάξαν κι έγιναν δυο απλοί ταξιδιώτες  

 έμποροι...Έτσι μπήκαν μέσα στο χωριό 

που έχασε την αξιοπρέπεια του και την πίστη του. 

Είδαν... Και τι δεν είδαν εκεί!!!
Γκρεμισμένα σπίτια χωρίς αυλές, ξεραμένα χωράφια,   

 βρώμικους άπλυτους ανθρώπους,  

παιδιά να ψάχνουν ανάμεσα στα σκουπίδια 
στο δρόμο για πεταμένο ψωμί, 

δυστυχία, πόνος, αρρώστια κι απελπισία.  

Οι νέοι κι οι δυνατοί άνδρες είχαν φύγει  

να βρούνε την τύχη τους αλλού, σ' άλλες χώρες

 κι ο άρχοντας του χωριού ζούσε μόνο καλά 

  κι όλοι οι άλλοι πεινούσαν, γιατί τους έλεγε

 ότι χρωστούσε στ' άλλα χωριά

 κι ότι καλό έβγαζαν τους το 'παίρνε

 και το κατασπαταλούσε αυτός .

Θρήνος και οδυρμός  για το τώρα 

και για το μέλλον...Έτσι οι  λίγοι γέροντες, 

οι γυναίκες και τα παιδιά χάσανε τα κουράγια τους,

 την πίστη τους και την αξιοπρέπεια τους. 

Οι δυο μας άγγελοι, λοιπόν οι ταξιδιώτες μας 

 πήγαν στο σπίτι του άρχοντα, ενός είρωνα

 έξυπνου, καταχραστή και τον βρήκαν να κοιμάται.  

Μπήκαν μέσα στον ύπνο του και 'φεραν αυτόν 

μέσα στ' όνειρα του, στη ζωή κάθε 
δυστυχισμένου κάτοικου στο χωριό .

 Τρόμος, τρόμος και δυστυχία έλουσε το μυαλό του

  ο ύπνος του ήταν σαν ένας θάνατος , σαν πολλοί θάνατοι  μαζί

   σαν να τον είχανε χωρίσει

 σε χιλιάδες δυστυχισμένους ανθρώπους  

κι όλους αυτούς να τους είχε μέσα του...  

 Απ' την άλλη μέρα όλα άλλαξαν,

 τα ψέματα κι η αλαζονεία, η καταστροφή και τ' αδιέξοδα

έδωσαν χώρο στην ελπίδα της δημιουργίας 

κι όλα άρχισαν ν' αλλάζουν, 

όλα άρχισαν να φωτίζουν και το χαμόγελο, 

η αισιοδοξία κι η ελπίδα άρχισε να φυτρώνει 

πάλι στις ψυχές των ανθρώπων και το κυριότερο,  

  άρχισαν να κάνουν καινούρια πράγματα  στο χωριό τους

 που τους έκανε να ' ναι περήφανοι και να ξανααποκτήσουν

 την χαμένη τους αξιοπρέπεια τους.

Έτσι λοιπόν οι ταξιδιώτες μας άγγελοι   

 μετά από λίγο χρόνο, όταν όλα έστρωσαν 

πήραν λίγη από την πίστη και την αξιοπρέπεια 

των χωρικών μεταμορφώθηκαν σ' αγγέλους 

κι έφυγαν προς τα ουράνια.

 Εκεί, παρουσιάστηκαν στον αρχάγγελο 

κι άφησαν να πετάξει δίπλα τους η πίστη κι η αξιοπρέπεια
το πρώτο κατόρθωμα, αυτό που τους μεταμόρφωσε 
από παιδιά σε πραγματικούς αγγέλους .

Η χαρά όλων ήταν  μεγάλη,  

ο αρχάγγελος τους τόνισε ότι κατακτήθηκε

 κάτι τόσο απλό μα τόσο απαραίτητο

 για την ζωή των ανθρώπων,  

την πίστη και την αξιοπρέπεια της ζωής 

 κι ότι στους χιλιάδες αιώνες που θ' ακολουθήσουν

 περιμένει απ' αυτούς τους δυο αγγέλους θαύματα . 

Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν 

ήταν δυο άγγελοι στον ουρανό,

 ο Απόλλωνας και ο Αλέξανδρος που μεγάλωσαν

 και ξεκίνησαν τα θαύματα …

ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΑΡΙΑ ΜΗΛΙΩΝΗ