ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΩΝ ΣΤΙΓΜΩΝ

Το παραμύθι των στιγμων

27/10/2017

Ναι μπορείς να νοιώσεις ότι κάποιες

 φορές στα παραμύθια, 

όλα είναι ένα μεγάλο ψέμα,

αστείοι ήρωες πολλές νεράιδες γοργόνες

ατέλειωτες μοναδικές πριγκίπισσες 

και κάτι άλλες μορφές ηρώων, όλο παραξενιά

που θυμίζουν τις περισσότερες φορές τέρατα 

χωρίς έμπνευση πάρα μόνο  με κακία. 

Πολλές φορές κάποια παραμύθια ακόμη 

και τα Χριστούγεννα, 

προσπαθούν να τα αλλάξουν 

και να τα κάνουν κάτι άλλο 

βρε αυτά  τα άνοστα γραφήματα 

που δεν ρωτάνε την σκέψη και το μυαλό

πολλές φορές,

μα αφήνουν το χέρι να τρέχει 

πάνω στα χαρτιά σαν να είναι

σε μια χιονισμένη πλαγιά βουνού 

και να βλέπει,

μόνο την κατηφόρα  πάντα. 

Λες και αυτές τις γιορτές λες αυτές οι μέρες

που έρχονται,

ο χειμώνας ο κρύος που πάγωσε τις ψυχές 

τα χέρια και τα πόδια το μικρών παιδιών

να μην μας επιφυλάξει καμιά έκπληξη. 

Αχ αυτά τα όμορφα παιδικά προσωπάκια 

που περιμένουν, 

τις γιορτές με τόσο χαρά 

αυτά τα παιδικά χαμόγελα 

που αγωνιούν πολλές φορές 

για ένα άγνωστο μέλλον

και σκέφτονται την παναγίτσα 

και τον χριστούλη 

τόσο μαγικά τόσο μακρυά,

 κι όμως είναι όμως τόσο κοντά τους.

Αχ αυτές οι μυτουλες  παγωμένες

και με τις σταγόνες από τον κρύο ιδρώτα 

στο πρόσωπο που είναι σαν μικρά  

σαν όμορφα κρυσταλλάκια έτοιμα 

για να κρεμαστούν

στα χριστουγεννιάτικα δέντρα. 

Λες να μπορούμε να δούμε  λίγο διαφορετικά 

να ακούσουμε λίγο διαφορετικά παραμύθια 

που να μην έχουνε μάγους και μάγισσες, 

που να μην έχουνε δράκους κάστρα ήρωες

που απλά να μιλάνε μόνο για ψυχές,

να μιλάνε μόνο για αγάπη να μιλάνε μόνο για έρωτα

και να μιλάνε για τις στιγμές των ανθρώπων

ναι σήμερα το παραμύθι μας θα μιλάει 

για τις στιγμές των ανθρώπων 
που είναι τόσες πολλές

 χιλιάδες εκατομμύρια. 

 Είναι αυτές τις στιγμές 
που είναι χιλιάδες φορές

 πιο πολλές από τους ανθρώπους, 

που είναι χιλιάδες φορές πιο όμορφες
 από τους ανθρώπους, 

που είναι πολλές φορές  ευτυχισμένες 
και πολλές φορές δυστυχισμένες,

άσχημες  μα είναι οι δικές μας στιγμές,

αυτές οι στιγμές που έρχονται που χάνονται

που μας χαϊδεύουν που μας κοιτάνε 

που μας αγαπάνε,

αυτές οι στιγμές που ερωτευόμαστε που μιλάμε 

που γελάμε αυτές οι στιγμές που κλαίμε που λυπόμαστε,

αυτές οι στιγμές οι ανέμελες, αυτές οι στιγμές 

που μας ακουμπάνε και μας χαϊδεύουν

και μας μιλάνε ότι η ζωή είναι τόσο όμορφη

ότι ζωή είναι τόσο άσχημη 

ότι όλα είναι μία στιγμή

η μία αιωνιότητα. 

Ε λοιπόν αυτές οι στιγμές  σ αυτές οι στιγμές 

των ανθρώπων,

ανοίγει το παραμύθι μας σήμερα. 

Μια φορά και  ένα καιρό είπαν να ανεβούν 

όλες οι στιγμές 

πάνω σε ένα βουνό χιονισμένο και να περάσουν 

εκεί μόνες τους την γέννηση του χριστουλη 

να κάνουνε τα δικά τους Χριστούγεννα 

να μην έχουμε κανένα να προσέξουν, 

να μην έχουμε κανένα προστατέψουν,

να μην έχουνε κανέναν αγαπήσουν,

 να μην έχουνε κανένα να μιλήσουν, 

να μην έχουνε για κανέναν να λυπηθούν,

 να μην έχουμε για κανένα να γελάσουν,

να μην έχουν κανένα να ερωτευτούν, 

να  είναι μόνες ήσυχες αυτές τα Χριστούγεννα 

κι η ησυχία τους.

Να ενωθούν αυτές οι ίδιες  στιγμές

να βρει μία την άλλη

αυτές που είναι χαρούμενες να είναι μόνο μαζί, 

αυτές που είναι λυπημένες να είναι μόνο μαζί,

αυτές που είναι γελαστές να είναι μόνο μαζί, 

αυτές που είναι ερωτευμένες να είναι μόνο μαζί,

αυτές που πιστεύουνε στην γέννηση του Χριστού 

να είναι μόνο μαζί ,

αυτές που πιστεύουν ότι ένα αύριο

θα είναι καλύτερο από το χθες, 

ότι το μέλλον θα είναι καλύτερο από το σήμερα 

να είναι μόνο μαζί,

 αυτές που όλα τα Χριστούγεννα δώσανε 

τόσες χαρές 

σε όλους τους ανθρώπους να είναι μόνο μαζί 

αυτές οι στιγμές που δε φοβήθηκαν το θάνατο 

να είναι μόνο μαζί, 

αυτές που ήτανε πάντοτε δίπλα από τη γέννηση ,

του ανθρώπου,

μέχρι και όταν η ψυχή του 

πήγε ψηλά στον ουρανό να είναι μόνο μαζί. 

Αυτές οι στιγμές λοιπόν  μαζεύτηκαν

κι ανέβηκαν εκεί ψηλά,

πάνω στο χιονισμένο τοπίο για τα περάσουν

φέτος τα Χριστούγεννα όλες μαζί.

Ήταν μοναδικά ήταν τόσο όμορφο  σαν εικόνα 

να βλέπεις  αμέτρητες στιγμές σαν μικρές χρυσές φωτίτσες, 

να έχουν   καταλάβει όλο το χιονισμένο βουνό  

και  τα χρώματα του να είναι  λευκό πράσινο  

και από πάνω χρυσό  από  τα εκατομμύρια

 των στιγμών.

Μια μοναδική μαγεμένη εικόνα στον κόσμο... 

Πραγματικά πέρασαν οι μέρες  περάσανε νύχτες 

πέρασαν όλες αυτές οι γλυκές μέρες 
που περιμένουμε χειμωνιάτικα, 

την γέννηση του χριστουλη, γινόταν για τους ανθρώπους χιλιάδες 

γεγονότα,  μα οι στιγμές  δεν ήταν εκεί έλειπαν, 

οι άνθρωποι  άρχισαν να ανησυχούν 

γεγονότα χωρίς στιγμές, τι θα γινόταν  

άραγε αυτά  τα χιονισμένα Χριστούγεννα.

 ποιος θα τα ήξερε ποιος θα τα θυμόταν 

 χωρίς τις στιγμές.

Έφτασε παραμονή του Χριστουγέννων,

και εκεί καταλαβαίνουν όλες οι στιγμές

ότι κάτι τους έλειπε , τους έλειπαν 

οι άνθρωποι εκεί, τους έλειπαν τα παιδιά

εκεί,  τους έλειπαν οι μεγάλοι  οι γέροι.

Οι ερωτευμένοι τα παιδικά χαμόγελα

τα κλάματα η φωνούλες οι παιδικές 

εκεί τους έλειπε η αγάπη ο έρωτας 

ακόμη και ο θάνατος,

 ακόμη κι αυτός τους έλειπε γιατί και ο θάνατος

 είναι μες την ζωή, 

ο θάνατος είναι μετά τον ευτυχισμένο χρόνο 

που μας χαρίζει ο Θεός και τα έχει όλα μέσα, 

υπάρχει ο θάνατος γιατί υπάρχει ζωή 

και η ζωή είναι τόσο όμορφη .

Η ζωή είναι τόσο μεγάλη τόσο υπέροχη. 

Μια θλίψη ένα μαύρο σκοτάδι,  

 ένας ουρανός σκοτεινός τα αστέρια χάθηκαν 

σαν να ξέχασαν το παρελθόν,  το χιόνι έπεφτε στο καλοκαίρι

 κι ο ήλιος έβγαινε τον χειμώνα ,

όλα ανάκατα όλα μπερδεμένα  η θάλασσα πήγαινε προς τα ποτάμια

 και τα δέντρα προς την θάλασσα κι όλα τα ψάρια έβγαιναν έξω, 

στην γη και προσπαθούσαν να αναπνεύσουν αέρα, 

μωρέ τι μπέρδεμα σαν ένα κακό όνειρο όλα μαζί μπερδεμένα.

Τα γεγονότα δεν ξεχωρίζαν και δεν ήξερε 

το καθένα 

την δίκη του στιγμή 

ένα χάος σας λέω ένα χάος ...

Τότε οι  στιγμές κατάλαβαν πριν 

από τη γέννηση

του Χριστού

εκείνο το μαγικό βράδυ 

εκεί που όταν  όλες μαζί  ψάχνοντας 

το μαγικό αστέρι που θα φώτιζε την φάτνη

της θείας γέννησης 

όταν όλοι οι μάγοι του κόσμου έκλαιγαν 

 ψάχνοντας 

την Βηθλεέμ της αγάπης , 

τότε κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να κλέψουν 
τις στιγμές από τους ανθρώπους,

δεν μπορούν να αφήσουν τους ανθρώπους

μόνους τους χωρίς στιγμές

και τότε πήρανε μια μεγάλη απόφαση. 

Φύγαμε  φύγαμε να πάμε να προλάβουμε 

να ζήσουν πάλι  οι άνθρωποι 

αυτές τις μικρές και μεγάλες

 ευτυχισμένες στιγμές.

έτρεξαν όλες οι στιγμές έτρεξαν γρήγορα 

γύρισαν όλο τον κόσμο

και σαν να ήτανε το πιο όμορφο σαν να ήτανε

η κάθε μια ένα  λαμπερό αστέρι

σαν να ήτανε οι πιο όμορφες λάμψεις 

πάνω στον ουρανό, 

ξεχύθηκαν σαν χρυσά βέλη αυτή την γιορτινή ώρα

αυτή την γιορτινή ώρα της γέννησης

και αγκάλιασαν όλους τους ανθρώπους,

σε όλη τη γη

και έτσι οι άνθρωποι αποκτήσαν πάλι 

τις στιγμές τους,

απόκτησαν το γέλιο τους 

απόκτησαν τη χαρά τους απόκτησαν 

την λύπη τους, 

οι οποίες γίνανε στιγμές ,στιγμές 

που θα είναι πάντα στιγμές, 

που θα είναι πάντοτε στο μέλλον και θα μιλάνε

θα μιλάνε 

για το χθες θα μιλάνε για το παρελθόν, 

Θα μιλάνε για τις όμορφες  

και τις άσχημες στιγμές

που προσπάθησαν να φύγουν

που προσπάθησαν να κάνουν

κάτι διαφορετικό αυτή την ώρα 

αυτή την ώρα της θείας της γέννησης

και όμως η αγάπη και όμως το πνεύμα

και όμως η γέννηση του Χριστούλη μας,

τις έκανε να έρθουν και να δώσουν 

πάλι την χαρά που έδιναν όπως κάθε χρόνο,

 περιμένοντας να έρθει αυτός ο άγιος άνθρωπος

 με τα άσπρα γένια ,

και την τρανταχτή φωνή ο άγιος Βασίλης 

κι μετά να φύγει αυτός ο γέρος χρόνος 

με τα άσπρα μαλλιά και την γερασμένη μορφή

και να ρθει  αυτός ο νέος χρόνος, 

που  θα σημαδέψει μία άλλη χρονιά

 με στιγμές.

Ω χιλιάδες στιγμές σε τόσο όμορφες γιορτές

θα είναι γεμάτες υπέροχες στιγμές, 

γεμάτες λαμπερές στιγμές,

γεμάτες αγάπη και έρωτα σε όλο τον κόσμο. 

Μέσα στον  γαλάζιο μέσα στο μαύρο ουρανό

με τα χιλιάδες αστέρια ,

χιλιάδες στιγμές μοίρασαν με την λάμψη τους

 μια μαγική εικόνα, 

ήτανε οι πιο όμορφες λάμψεις ήτανε 

τα πιο όμορφα όνειρα, 

ήτανε οι πιο όμορφες ελπίδες, 

που έτρεχαν   σκίζοντας τον ουρανό 

σαν χρυσές αχτίδες του ήλιου 

έτσι αυτήν η  μαγική νύχτα   που πέρασε

είχε τις στιγμές που σχίζανε το σύμπαν,

για να προλάβουν να πάνε

σε όλους τους ανθρώπους, 

 ήταν τόσες πολλές ήτανε τόσες χιλιάδες

όλη η γη φωτίστηκε από ένα δώρο, 

σ όλους τους ανθρώπους ,

την δική τους στιγμή, 

ήτανε τα ποιο φωτισμένα Χριστούγεννα, 

ήτανε τα πιο χαρούμενα Χριστούγεννα,

ήταν τα πιο ευτυχισμένα Χριστούγεννα, 

πάνω σε μία διαφορετική η γη 

σε μία γη που έμαθε 

να εκτιμά τις στιγμές της

από το παρελθόν, 

τις στιγμές της από το παρόν τις στιγμές της 

στο μέλλον.

Πόσο απαραίτητες είναι και πόσο πολύτιμες 

είναι,

πόσο πρέπει να τις προσέχουμε

για να είναι όλα καλά, 

για να αλλάξει ο κόσμος για να αλλάξει ζωή

πάνω στη γη.

Κάθε στιγμή είναι τόσο πολύτιμη 

όσο ένα διαμάντι

έτσι η γη μας θα λάμπει 

σε όλο το σύμπαν αιώνια.

Ναι μπορείς να νοιώσεις ότι κάποιες φορές

 στα παραμύθια. 

 όλα είναι ένα μεγάλο ψέμα 

εκτός από ένα παραμύθι 

το παραμύθι των στιγμών. 

Αυτό που  σιγά σιγά έχτισε τον κόσμο μας 

αυτό που σιγά σιγά μας έκανε να είμαστε  

εμείς οι άνθρωποι το μέλλον για το αύριο,   

έτσι μια φορά κι ένα καιρό όταν δεν υπήρχαν

 οι στιγμές,

ακούστηκε για πρώτη φορά,

ένα παιδικό χαμόγελο... 

Χρόνια πολλά καλές γιορτές ...

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΡΑΠΑΝΤΖΙΚΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ