ΤΟ ΠΑΠΛΩΜΑΤΑΚΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΈΝΝΩΝ
Έρχονται πάλι γιορτές...
Μια φορά κι έναν καιρό σε μιαν άλλη εποχή, ζούσε ένα όμορφο κάτασπρο παπλωματάκι που σκεφτόταν:
«Έρχεται μιαν άλλη εποχή την βλέπω, ειλικρινά την βλέπω. Δεν μοιάζει μ' αυτή που 'χουμε ζήσει μέχρι τώρα .Είναι ίσως πιο μουντή ή πιο λαμπερή αναλόγως θα 'λεγα .Ίσως της λείπει αυτή η μαγεία που κάθε χρόνο μας κυριεύει μ' ελπίδες για κάτι καινούργιο, που το φέρνουν οι γιορτές μαζί με τον Άι - Βασίλη κι τον Χριστούλη που γεννιέται μέσα σ' αστέρια και ζωάκια, μέσα σε μουσικές και ψαλμωδίες αγγελικές, μέσα στα χιόνια και σε λίμνες παγωμένες και μέσα σε σπίτια που στολισμένα περιμένουν αυτό το κάτι άλλο, αυτό το μεγάλο... Μια γέννηση ενός Θεού, μια γέννηση ενός χρόνου μαζί με το θείο πνεύμα να μας φωτίζει για καλύτερες μέρες».
Αυτά όλα τα σκεφτόταν το μικρό παπλωματάκι, που το έλεγαν Ελπίδα κι αναλογιζόταν κι ονειρευόταν...
- Ναι, όλα μπορεί να 'ναι δύσκολα μα εγώ θα τ' αλλάξω. Εγώ θα περιμένω έτσι άσπρο όπως είμαι να πέσει το χιόνι και κρυφά θα γλιστρήσω σ' όλο τον κόσμο να μην με βλέπει κάνεις, να μην με βλέπουν οι άνθρωποι και να μπορώ μέσα στο κατάλευκο χιόνι να γλιστρήσω ελεύθερα και να γυρίσω όλο τον κόσμο. Τα βράδια που όλοι κοιμούνται να πετάω εκεί ανάμεσα στ' αστέρια και να 'μαι ευτυχισμένο μέσα στα σύννεφα και μέσα στις νιφάδες του χιονιού. Να χορεύω μαζί τους, να μιλάω μαζί τους και να με παίρνουν σ' ονειρικά ταξίδια, σ' ονειρικούς κόσμους ανάμεσα σε πολύχρωμα γιορτινά χωριά, ανάμεσα σε καλοσυνάτα ανθρωπάκια, ανάμεσα σ' ευτυχισμένες στιγμές, που θα λάμπουν. Στιγμές όλου του κόσμου που θα μας δροσίζουν με τις όμορφες ιστορίες ,τα χριστουγεννιάτικα στολίδια και τις ανέμελες βόλτες.
Αυτά σκεφτόταν το παπλωματάκι που καθότανε μέσα σε μιαν άκρη του δωματίου και κάθε βράδυ σκέπαζε ένα όμορφο κοριτσάκι που το έλεγαν Χαρά.
Έτσι τυλιγμένο όπως ήταν ανησυχούσε...
-Άντε, πότε θα στολίσουν σ' αυτό το σπίτι να 'ρθουν οι γιορτές να μπορέσω κι εγώ ν' αρχίσω να ξεγλιστρώ τα βράδια μέσα στα χιόνια και τις κρύες βραδιές...
Το μικρό παπλωματάκι δεν άργησε να κάνει πραγματικότητα τα όνειρά του μέσα στην εβδομάδα των Χριστουγέννων. Μια βραδιά που 'χε στρώσει το χιόνι αφού χτύπησε δώδεκα η ώρα στο ρολόι του σπιτιού που ήταν στο σαλόνι με το στολισμένο δέντρο αποφάσισε να κάνει το πρώτο του ταξίδι . Σκέπασε τη Χαρά λοιπόν με κουβέρτες που είχε ετοιμάσει και ξεκίνησε να βγει απ' την καμινάδα ,που είχε μόνο λίγα κάρβουνα προς τα έξω.
Χμ! ήταν λίγο επικίνδυνα μην καεί ή μήπως μαυρίσει μα τα κατάφερε να βγει κατάλευκο. Ένα θαύμα το έκανε να περάσει έξω απ' την καμινάδα χωρίς να πάθει τίποτε .
Ωωω χαρά, μεγάλες αναπνοές, χαμόγελα ευτυχίας κι άρχισε πραγματικά να χορεύει εκεί ανάμεσα στις χιονονιφάδες που έπεφταν ακόμη . Άρχισε να χορεύει μαζί τους και ν’ αφήνει να το παρασέρνει ο αέρας ανάμεσα στα σύννεφα προς άλλους κόσμους, άλλες γειτονιές, άλλες πόλεις μαγικές κι ήταν όλο χαρά αυτό το κατάλευκο παπλωματάκι που είχε μέσα του τις γιορτές απ' τον Νοέμβριο μήνα και βιάζονταν να στολίσει το δέντρο και τις ψυχές των ανθρώπων που φρόντιζε κι αγαπούσε. Πετούσε και περνούσε ελεύθερο προς άλλα μέρη που τα 'βλεπε για πρώτη φορά.
Και να, εκεί μακριά είδε ένα φως, ένα αστέρι να φωτίζει πιο δυνατά πάνω από μια πόλη. Το περίεργο παπλωματάκι ξεκίνησε για εκείνο το παράξενο αστέρι πάνω απ' την πόλη που κοιμότανε. Μόνο από λίγα σπίτια στα παράθυρα είχε απαλό θαμπό φως από κεριά ή από τζάκια που έκαιγαν ακόμη πάνω από καμινάδες που κάπνιζαν ακόμη μέσα στην σιγαλιά, μέσα στα σύννεφα που έφερναν καινούριες χιονονιφάδες.
Κι εκεί κάτω απ’ το αστέρι είδε ένα μικρό παιδάκι να κοιμάται έξω από ένα σπίτι, στην άκρη μιας πλατείας.
Ο αέρας το παρέσερνε μακριά μα κοίταξε πίσω κι ένιωσε να φεύγει όλος ο ενθουσιασμός που είχε μέσα του για τα ταξίδια, για τις γιορτές, για τ' άλλα μέρη. Κατέβηκε κάτω απ' τον αέρα που το ταξίδευε. Άφησε τις χιονονιφάδες να στροβιλίζονται μόνες και πλησίασε το παιδί. Ένα βρόμικο αγόρι, κουλουριασμένο μέσα στα ρούχα του μ' ένα κόκκινο μάλλινο σκούφο μόνο να λάμπει πάνω του μέσα στο παγωμένο χιονιά.
Το παπλωματάκι άρχισε να καθαρίζει το χιόνι που είχε σκεπάσει το μικρό αγόρι απαλά και πολύ λυπημένο αφού το σήκωσε από κάτω το ΄βαλε να ξαπλώσει σ’ ένα παγκάκι του πάρκου που γύρω γύρω είχε θάμνους σκεπασμένους με χιόνι κι έκοβαν τον αέρα. Το αγκάλιασε σφιχτά σκεπάζοντας το κι έδιωξε τον κρύο θάνατο που παραμόνευε εκεί κοντά κι άρχισε να του δίνει την ζεστασιά της ζωής μ' όση αγάπη και θαλπωρή είχε μέσα του και χαμογελούσε ευτυχισμένο, γιατί κατάλαβε ότι τα όνειρα κι οι φαντασίες είναι πιο φτωχά απ' την πραγματικότητα και τις θυσίες τις ζωής και μπορούνε να σε κάνουνε πιο ευτυχισμένο. Έβαλε καλά το προσωπάκι του μέσα στην ζέστη και φίλησε το μικρό αγόρι που άρχισε να ζεσταίνεται και να παίρνουν ένα ροδοκόκκινο χρώμα πάλι τα μάγουλα του.
Ήταν ευτυχισμένη η Ελπίδα που έδωσε ζεστασιά στο άγνωστο δυστυχισμένο αγόρι κι ένιωσε πολύ ευτυχισμένη όταν αισθάνθηκε την ζεστασιά του κορμιού του. Ένα αχνό χαμόγελο είδε να διαγράφεται στα χείλη του. Ήταν σίγουρη ότι ονειρευόταν το αγόρι εκείνη την στιγμή. Πού ξέρεις τι υπέροχα όνειρα έβλεπε; Ίσως τα αστέρια που υπάρχουν για κάθε ξεχασμένο παιδί ….
- Πάλι άφησες το παπλωματάκι σου Χαρά να πέσει στο ξύλινο πάτωμα; είπε η μητέρα της Χαράς
-Δεν το βλέπεις πόσο όμορφο είναι κι σ' αγκαλιάζει τόσο ζεστά, έλεγε το πρωί της παραμονής των Χριστουγέννων η μανούλα της Χαράς.
-Είναι τόσο μαλακό, τόσο ελαφρύ, τόσο ζεστό μανούλα και όταν πάω να ξαπλώσω το βράδυ είναι
σαν να μου μιλάει, σαν να γελάει μαζί μου και δεν το πετάω εγώ κάτω μα αισθάνομαι ότι ξεγλιστράει μόνο του είπε η Χαρούλα και γέλασε ανοίγοντας τα μάτια της. Τι δώρα θα μας φέρει σήμερα ο Άγιος Βασίλης μανούλα; ρώτησε η Χαρά όλο ελπίδα.
Πέρασε η μέρα με υπέροχα φαγητά, με μελομακάρονα και πίτες, με κάλαντα και με διάθεση ευτυχίας
κι όλη η οικογένεια μετά τις δώδεκα έπεσε για ύπνο περιμένοντας την άλλη μέρα που ήταν η μέρα των Χριστουγέννων και των δώρων.
Tο μικρό παπλωματάκι αγκάλιαζε την όμορφη Χαρά κι επειδή έξω το χιόνι είχε φτάσει μισό μέτρο κι η παγωνιά αγκάλιαζε το σπίτι προσπαθούσε να μην την αφήσει ξεσκέπαστη σε κανένα μέρος του σώματος, μην της κρυώσει η μικρή της Χαρά. Ήθελε τόσο πολύ να βγει έξω και να πάει πάλι βόλτα στο χιόνι, μα αγαπούσε πολύ και τη μικρή Χαρά κι έτσι έβλεπε μέσα απ' το παράθυρο έξω το χιόνι. Προς το ξημέρωμα άκουσε κάτι σαν να έσκιζε τον ουρανό πάνω απ' το σπίτι. Κάτι λεπτά ντιγκ ντιγκ ν' ακούγονται .Ένα φως χρυσοκόκκινο να λούζει το σπίτι και το χιόνι γύρω γύρω κι ένα γέλιο βαθύ και πολύ όμορφο χοχοχο...
Αμέσως το παπλωματάκι , η Ελπίδα, έτρεξε στο παράθυρο κι είδε ένα γέροντα με άσπρα μαλλιά ν’ ανεβαίνει πάνω σ’ ένα έλκηθρο γεμάτο με δώρα, μέσα σ’ ένα σάκο με πολύχρωμα κουτιά και να φοράει κατακόκκινα λαμπερά ρούχα και Θεέ μου φορούσε και τον σκούφο, τον κατακόκκινο σκούφο που φορούσε το αγόρι που ζέστανε πριν λίγες μέρες η Ελπίδα. Το αγόρι που έσωσε από το κρύο. Το αγόρι που κέρδισε την Ελπίδα από την ανημποριά του.
Ο άγιος Βασίλης ήταν το αγόρι αυτό .Τώρα της έκλεινε το μάτι χαμογελώντας ευτυχισμένος, φεύγοντας γι' άλλα σπίτια, γι' άλλα παιδιά. Το μικρό παπλωματάκι ήταν τόσο ευτυχισμένο που αγκάλιασε την Χαρά ακόμη πιο ζεστά. Κοιμήθηκαν μέχρι το πρωί ζεστές προφυλαγμένες κι ολοκληρωμένες από την θεϊκή νύχτα, την νύχτα των Χριστουγέννων.
Την άλλη μέρα η Χαρά έτρεξε κάτω απ' το δέντρο το Χριστουγεννιάτικο .Είδε μια υπέροχη κούκλα, μια νεράιδα, μ' ένα λαμπερό ραβδάκι στο χέρι να την περιμένει ανάμεσα στα δώρα της οικογένειας και δίπλα ένα σκούφο κατακόκκινο.
- Αυτόν θα τον δώσουμε στο παπλωματάκι να μην κρυώνει, είπε χαμογελώντας η μαμά. Εσύ Χαρά έχεις πολλά δώρα και σκούφους και κασκόλ. Θα ράψουμε αυτόν τον κόκκινο σκούφο στο παπλωματάκι σου να σε ζεσταίνει περισσότερο τα βράδια και να ζεσταίνεται κι αυτό.
Έτσι λοιπόν, το μικρό μας παπλωματάκι από εδώ και πέρα είχε κι αυτό ένα δώρο απ’ τον Άγιο Βασίλη για την ελπίδα και την ζεστασιά που έδωσε σ’ εκείνο το ξεχασμένο αγόρι. Έτσι την άλλη νύχτα όλο περηφάνια κοιμήθηκε κι ήταν κι αυτό πιο ζεστό και πιο σίγουρο ότι κι αν έβγαινε καμιά βόλτα μόνο του τώρα δε θα κρύωναν τ' αυτάκια του και το κεφαλάκι του.
Άντε και του χρόνου μ' ένα κατακόκκινο κασκόλ!!!
Χρόνια πολλά! Και μην ξεχνάτε ότι όλοι μας στην ζωή έχουμε ένα αστέρι ασημόχρυσο που μας προστατεύει ή ένα παπλωματάκι…..!!!
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΡΑΠΑΝΤΖΙΚΟΥ
