ΤΑ ΚΟΥΤΣΟΥΡΑ

ΤΑ ΚΟΎΤΣΟΥΡΑ 

25/8/2016

Μπορεί να μιλάνε τα ξύλα άραγε; Μπορεί λένε 

να μιλάνε τα δέντρα 

μέσα στο δάσος όταν ο άνεμος τα χαϊδεύει , 

όταν ο ήλιος τα ζεσταίνει, όταν η βροχή 

και το χιόνι τα σκεπάζουν με ζωή ; 

´Ομως τα ξύλα, τα κούτσουρα μωρέ μπορούν να μιλάνε 

Αυγουστιάτικα κομμένα σ´ ένα μπαλκόνι από κάτω,

σε μια σκάλα   μπορεί άραγε;

Ναι για όχι ;Κι αν ναι πως ;

Κι αν όχι άραγε αυτά τα μικρά Τσικ Τσικ Τσικ που ακούγονται

τι είναι μέσα απ´ τον στοιβαγμένα σωρό Αυγουστιάτικα ;

Μήπως τα σκάει η ζέστη ή μήπως μαλώνουν μεταξύ τους; 

Ε φτάνει μην κουνιέσαι λένε τ´από  πάνω,  

ε φεύγετε πάντα μας ενοχλείτε λένε τ´ αποκάτω 

βαρεθήκαμε να σας κουβαλάμε , μην σπρώχνεται, 

λένε τα δίπλα τα κούτσουρα. 

Πω πω ένας χαμός μέσα στην αυλή χωρίστηκαν οι από πάνω, 

οι από κάτω 

κι οι διπλανοί κι ετοιμάζονται  να μοιράσουν την αυλή .

´Ενας πόλεμος δηλαδή κι εγώ εκεί αιχμάλωτος ανάμεσα τους 

να τρομοκρατούμαι μες στην ίδια μου την αυλή !

Εγώ, να εδώ καθόμουν με τα πόδια στην καρέκλα 

και ξεκουραζόμουν και τώρα ... 

Πως έμπλεξα σ´ένα πόλεμο των ξύλων...

Τα κούτσουρα μαλώνουν, τα κούτσουρα σκοτώνονται

κι εγώ εκεί ταραγμένος φοβισμένος!

Τα καταστρέφουν όλα,ο σκύλος τρέχει τρομαγμένος ανάμεσα τους, 

η γάτα με τα τρία γατάκια ανέβηκαν στα δέντρα, 

δυο χελώνες πέρασαν κάτω από την καγκελόπορτα 

κι έφυγαν προς το άγνωστο

και κάτι χήνες που ήρεμες έψαχναν για τροφή τώρα πηδάνε

ανάμεσα στα κούτσουρα κουτσουλώντας και βρωμίζοντας τα ξύλα  

ο χαμός των τριών δυνάμεων απ τα Κούτσουρα πνιγμένα στις βρομιές 

να  καταστρέφουν την αυλή μου. 

Τα παρτέρια ,οι γλάστρες, οι κήποι με τα πολύχρωμα λουλούδια,

το γκαζόν , ξεριζώνονται. 

Πέφτουν αληθινές βόμβες και σαν τρομοκράτες,

σαν πολεμιστές τα κούτσουρα κι οι αρχηγοί τους πολεμούν μεταξύ τους

ποιος θα καταστρέψει τους άλλους για ένα παρτέρι στην αυλή,

για μια σπρωξιά και για τον θυμό.

Εσύ γιατί από ´πάνω αφού κι εγώ μπορώ να κάνω το ίδιο. 

Καταστροφή και συμφορά απ´ τα κούτσουρα της ζωής!

Και το χειρότερο; Δεν θα μπορέσουν να εκπληρώσουν τον σκοπό

που έγιναν κούτσουρα κι ο χειμώνας της ζωής, 

θα ´ναι ακόμη πιο σκληρός.

 Άμα εγώ φταίω, άλλη φορά θα παίρνω τα ξύλα πιο αργά 

για να μην τα ´χω εδώ στην αυλή να διαμαρτύρονται .

Ας ετοιμαστώ λοιπόν κι εγώ γί´ αυτόν τον πόλεμο είπα φωναχτά !

Τσικ Τσικ Τσικ μα δέν έβγαινε φωνή !

Τι γλώσσα ήταν αυτή ;

Ωχ ξύπνησα , κοιμήθηκα μωρέ δίπλα στα ξύλα στα κούτσουρα δίπλα,

μα όλα ήταν ήσυχα στοιβιασμένα εκεί που τ´ άφησα να περιμένουν

τον χειμώνα να μας ζεστάνουν κι η αυλή ήσυχη, 

ο σκύλος κι οι τέσσερις γάτες σεργιανάνε έξω στον δρόμο

και τα κούτσουρα σίγουρα δεν είναι θυμωμένα. 

Μόνο μες το βουητό των αυτιών μου ακούω κάτι Τσικ Τσικ Τσικ 

κάπου από μέσα τους και σαν από θαύμα καταλαβαίνω να λένε: 

Αυτοί οι άνθρωποι πάντα κάτι βρίσκουν 

για να σκοτώνονται μεταξύ τους

σαν και μας ...

Εγώ από πάνω, εσύ από κάτω , αυτός δεν κάνει για δίπλα μου ,

βαρέθηκα να σας σηκώνω , λες και τι ... 

Βιάζομαι να προχωρήσω  στην ζωή

να την κερδίσω να τρέξω πιο μπροστά από τους άλλους

Λες κι έχει σημασία ποιος θα πέσει πρώτος στο τζάκι να καεί  ... 

Λες και ο πόλεμος είναι ζωή  , 

όχι μόνο θάνατος είναι  και καταστροφή,

άκουσα να λένε τα κούτσουρα για τους ανθρώπους???

ΠΑΡΑΜΥΘΙ  ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ