ΤΟ ΣΤΟΛΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ

Το στόλισμα του δέντρου  22/11/2015

Ένα  σκοτεινό δωμάτιο  

στο σούρουπο  μ ένα παράθυρο  να βλέπει

 τις σκιές από τα μεγάλα δέντρα του δάσους 

να αγκαλιάζουν  και να παίζουν με το σκοτάδι

 μέσα στην ομίχλη το σύμπαν.   

Ακόμη φέτος δεν χιόνισε ακόμη φέτος, 

ο χειμώνας είναι σαν να μην θέλει  να ρθει 

μα το κρύο στην ψυχή δεν μαλακώνει   

χωρίς   το χιόνι έξω και την φωτιά 

μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο.  

Σκεπασμένος με μια κουβέρτα,  

κάθομαι στο ξύλινο τραπέζι και γράφω   

για  αυτά  που  έγιναν σήμερα  

σαν ημερολόγιο   γράφω μέσα  

για  τα λίγα της ζωής,  

αυτά  που  μπορεί  να είναι   τα πάντα.

 Βάρυναν κι άλλο οι σκιές     άναψα το τζάκι 

και  την λάμπα με το φιτίλι  

εκεί στην άλλη άκρη,   

   χα χα   άρχισαν οι σπίθες να σκάνε

 και να φωνάζουν  τσακ, τσακ, τσακ

  και  οι φλόγες να χορεύουν παντού 

μέσα στο τζάκι στους τοίχους 

στα ξύλινα παραθύρια   στα τζάμια, 

τι χορός , τι χορός   όλο διαφορετικές κινήσεις

 μαγεμένες όμως

  σ ένα ρυθμό  πάθους, άτακτα  χρώματα 

γέμισαν οι τοίχοι και σκιές  από την φωτιά  

πρέπει  να κόψω ένα μικρο δέντρο ένα έλατο 

και  να το στολίσω  , με τι όμως με τι 

με κορδέλες πολύχρωμες

 κόκκινες μπλε κίτρινε  χρυσές και ασημιές,

  άλλο τι,  με αστεράκια αληθινά και ψεύτικα πολύχρωμα 

και  με κάτι ψεύτικα  πουλάκια, 

και αληθινά αν γίνεται  

  και  με κουκουνάρια το βρήκα

 θα βάψω κουκουνάρια χρυσά και ασημιά  

 και θα φέρω ανάμεσα  στα  κλαδιά

φωλιές από  πουλάκια 

και από ζωάκια μικρά σκιούρους, ναι σκιούρους 

  ω θα γίνει  υπέροχο δεντρό λαμπερό 

και πάνω ναι επάνω   ψηλά

 θα βάλω μια κορυφή χρυσή,   

χμ μπορεί  και  νάνε ένα χρυσό αστέρι

αληθινό ,ναι  θα το κόψω από τον ουρανό 

αληθινό  να λάμπει  

 και  μια φάτνη ναί φάτνη ξύλινη  μαγική

 με αγγέλους και τον χριστουλη

θα τα κάνω όλα μόνος,     

μια ξύλινη φάτνη με τον χριστουλη  και   τους μάγους

 και τα ζωάκια που  τον ζεσταίνουν 

να   εκεί δίπλα στο τζάκι  θα το βάλω 

η απέναντι να φωτίζεται από τις φλόγες

 την φωτιά  που θα παίζει  

 και να ναι σαν ένα παραμύθι, 

όλα φωτεινά όλα λαμπερά η γέννηση  

  και  το στόλισμα του χειμώνα

 για την πιο λαμπερή  νύχτα  του χειμώνα ,

 τα Χριστούγεννα.

  Ω Χριστούγεννα τι άλλο τι άλλο θα κάνω...     

Τα μάτια  κοιτάζουν  έξω  έξω από το παράθυρο 

όχι μακρυά πίσω από τα τζάμια, 

και  να    μα  τι  βλέπω   σαν  χιονονεραιδες  

άρχισαν να πέφτουν μαγικά  ξαφνικά  

νυφάδες χιονιού ,  ναι  μια  δυο  εκατό  

τρέχω στο τζάμι  ναι  χιονίζει  χιονίζει , 

  μα δεν βλέπω τον σκοτεινό ουρανό 

μόνο  τις άσπρες νυφάδες να στροβιλίζονται από ψηλά   

   ω τι μαγεία,   

       πόσο ζεστά αισθάνομαι τι γλυκιά θαλπωρή 

στην ψυχή μόνο περιμένοντας να έρθουν

 αυτές οι χαρούμενες μέρες ...

  Ανοίγω τα μάτια κοιμήθηκα  κοιμήθηκα στο σούρουπο  

είμαι ακόμη  σκεπασμένος  με την βαριά κουβέρτα, 

   το δωμάτιο  κρύο  το τζάκι σβηστό  

    έπεσε το σκοτάδι   και  η αναπνοή αφήνει

  σημάδια στον αέρα  από το κρύο ,

παγωμένα χνώτα 

  κάθομαι  σε μια άκρη  δίπλα στο παράθυρο

  και βλέπω το σκοτάδι που τύλιξε όλη την φύση 

και σκέφτομαι  αύριο,

  θα κάνω όλα τα όνειρα αληθινά 

  θα  ανάψω το τζάκι  θα στολίσω το δέντρο 

και θα περιμένω τα Χριστούγεννα 

και  τοτε , εκει  εξω ανάμεσα  στο απόλυτο σκοτάδι   

    ξεχωρίζω κάτι  άσπρο  σαν δάκρυ 

να πέφτει από ψηλά,

  είναι η πρώτη χιονονιφάδα,   

που μου γεμίζει   την πραγματικότητα

 με όμορφα όνειρα , για το αύριο!!!

ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ 

ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΜΑΡΙΑ ΜΗΛΙΩΝΗ